بهمن آبادخبر

هر کس تعلقاتی دارد که مایه فخر برون و شادی درون اوستیکی از مهمترین تعلقات فرزند است انسان ها فرزند را مایه روشنایی چشم و امید و جگر گوشه می دانند از این رو خار را درچشم خود می بینند ولی در پای فرزندشان هر گز، با این نگاه و در یک لحظه به ابراهیم پیامبرعلیه السلام فکر کنیم که باید به فرمان خداوند کارد بر حلقوم پسرش بکشد و خود شاهد در خون غلتیدن او باشد.بنده خدایی حکایت حضرت ابراهیم پیامبر را که شنید کاردش را تیز کرد تا با کشتن یکی از تعلقاتش گلوی گوسفند بیچاره را پاره کند اما ظریفی گفت: رها کن زبان بسته را که هر کس باید چون ابراهیم پیامبر (ع) ابتدا تعلقاتِ درونش را بکشد و خود را از قید و بند زنجیرهایی که بر دست و پای خویش بسته آزاد کند زیرا انسان تا از«بند» نرَهَد نمی تواندبه مقام بندگی برسدتو هنوز در بندِ تعلقاتِ اعتباریِ نام و نان و میز و مقام و منصب و مرکب و شوکت و خدم و حشم و فرزند هستی تو اسماعیل های فراوانی داریالبته هر کس اسماعیلی دارد که برای او عزیز استابراهیم پیامبر(ع) هم دل بسته ی فرزندش اسماعیل است نگاه به فرزند خستگی را از او دور می کند ابراهیم با بودن اسماعیل روزهای خوشی دارد تا این که در عالم خواب به او امر می شود باید همان پسری را که به او عشق می ورزد و از جان عزیزترش می داند کارد بر حلقش فرو کند گلویش را ببرد و دست و پا زدن و در خون غلتیدنش را با چشم هایش ببیند!آری ابراهیم!تو باید فرزندت را در راه خدا قربانی کنی!ابراهیم نمی تواند باور کند ولی پیام دو باره و سه باره تکرار می شود حال نوبت ابراهیم است که تصمیم بگیردنبرد با نفس اماره و پاره کردن زنجیرهای تعلقات و وابستگی های دنیوی و مادی و رهایی از زندان های مال پرستی و دنیاطلبی آسان نیست ولی ابراهیم، خلیل الله ا, ...ادامه مطلب