آنکه شب بار کند روز به مقصد برسد(3)

یا رب دل پاک و جان آگاهم ده
استاد فرمود: شب هنگاه بر خیز و تاریکی شب را بشکن و عزم سفر کن
برای رسیدن به مقصد باید بار مزاحم و بی مصرف و بد مصرف را دور بریزی آنکه  سکبار است سبک بال می شود
وای به حال کسی که بار دیگران را نیز بر دوش کشد او چگونه می تواند از جاده های پر پیچ و خم و صعب البور و  وحشتناک گذر کند؟
بارهای زائد و مزاحمی که سال ها بر دوش می کشیدم سفر را بر من سخت و اوقاتم را تلخ کرد استاد پیش از این فرموده بود راه باریک و سخت است و در مقصد چیزی یافت نمی کنم جز آن چیزهایی که پیش از رفتن فرستاده باشم
 آنجا کویر و ظلمات است اگر شمعی نفرستی در تاریکیِ مطلق سر گردان و حیران خواهی ماند
آنجا نه خوردنی و آشامیدنی وجود دارد و نه هیچ سایبانی،هر کس باید پیش از رفتن نهالی بکارد و مدام نهالش را آبیاری کند تا در روز موعود درخت تناوری  را شاهد باشد
کسی که می خواهد از نعمات مقصد بهره مند شود باید از پیش هرچه را دوست دارد ارسال کند
برای کاستن از بارهایی که سال ها سد راهت شده اند باید سحر را درک کنی و چه خوب گفته اند: هرکس سحر ندارد از خود خبر ندارد
مسافر شب اطمینان دارد دیر یا زود به روشنایی می رسد
روز برای درخشش خورشید و بر آمدنِ گیاهان و جنب و جوش و فعالیت و دیدنی هایی است که پرده ی سیاه شب مانع دیدنشان می شوند و شب هنگام، فرصت مناسبی است پرای رسیدن به آرامش و تفکر و سیر الی الله
کسی که مدام  در دل شب، مشتاقانه و عاشقانه برای رسیدن به روشنایی پرده ی سیاه تاریکی  را کنار بزند بی تردید به روشنایی می رسد.
یا رب دل پاک و جان آگاهم ده
آه شب و گریه سحرگاهم ده
ادامه دارد