بهمن آبادخبر

هر چی رو وقت خودش قدر بدونیمکوخ اگر هست اون رو یک قصر بدونیمعمر ما در گذره چون جوی و آبحال خوبت رو مکن هر گز خرابهر چی رو قدر ندونی پشمونیاینو هم دیدی و هم خوب می دونیکودکی رو قدر ندونستیم و رفتکفتر جوونی بر شاخه نشستوقتی پر زد دیگه هر گز نیومدجوونی رفت و میونسالی اومدحالا هی سفر کنیم به کودکیسفرِ سرخوشی و خوش خیالییادمه وقتی که ما بچه بودیمآرزو داشتیم که زود بزرگ بشیموقتی که وارد زندگی شدیمدوباره اسیر کودکی شدیمبا همه حال و هوای زندگیبس دلم تنگه برای کودکیدلم یادِ خاک پاکِ روستا کردیاد مدرسه و دشت و صحرا کردبچه های دیروزی پدر شدنهرکدوم یک جوری در بدر شدنگاهی خاطرات من غم میارهاشکو از چشم خودم در میارهوقتی یاد می کنم از گذشته هامی کنم یاد از تمام رفته هابا خودم میگم کجا رفت پدرمچه سفر بود که نیومد مادرم؟کجا رفتن اقوام و خویشان منمایه ی امید و نزدیکان مناون همه دوستا که دور هم بودیمچرا از احوال هم بی خبریم؟این موبایل هم بجای همگراییشده موجب دروغ و جداییطرف مشهدِ میگه من تهرانمیا خارج رفته میگه من ایرانمجدایی افتاده بین آدمادور شدن پدر مادر از بچه هازندگی حال خوشش با بچه هاستدوری و غربت غم و رنج و بلاستقاسم از غم و گذشته ها مگواین همه از رنج و غصه ها مگو بخوانید, ...ادامه مطلب