بهمن آبادخبر

حسینیه و تکیه های قدیمهمان یادگاریِ عهد ندیمگلین گنبدی داشتند با صفاکه میداد هر خسته دل را جلاهمه ساز و کارش گل و آب بوداصولش همه روی آداب بودشنیدم که اوستاد عهد قدیمهمه داشتند قلب های سلیمبه هر خشت گفتند نام خدارهِ خویش کردند ز شیطان جداوضو ساختند قبل هر کار و بارکه برکت دهد ذات پروردگارزَبَر دست بودند و داننده کارهمه صالح و پاک و پرهیزکارهمه روز بودند به سعی و تلاشاز این ره نخوردند نانِ معاشبه چیدند همه خشت ها با وضوخوشا آنکه خورد آب از این سبوخوشا آنکه نوشید آب زلالتناول نمود لقمه های حلالچنین زندگی مایه برکت استبه روز جزا دور از خجلت استگذشت و گذشت تا رسید این زمانکه تغییرها را نشاید بیانحسینیه ها نام هیئت گرفتبه این نام معروف و شهرت گرفتچو جمع عزادار شد بیشترشدیم دور از هر چه بود پیش تربدینسان حسینیه ها رفت ز، یادعبور کرد آن دوره چون تند بادحسینیه ها مملو از عشق بودعزاداری پالوده و صدق بودادب بود سر مشق در زندگیادب یعنی سرمایه زندگیبزرگتر بزرگ بود و با احترامحضورش همی مایه انسجامبه هر انجمن جای او صدر بودتکلف نه بلکه گران قدر بوددوباره کنیم یادی از اوستادکه بهر خدا خشت بر هم نهادبناها از آن رو شدن ماندگارکه عشق حسین(ع) بود و الطاف یارتو هم گر که خواهی شوی پایدارمگو خلق و رو کن به پروردگارمده پند قاسم تو بر دیگرانعمل می پسندد آن آستاناگر پندهای تو باشد عسلچه حاصل در آن گر نباشد عمل؟ بخوانید, ...ادامه مطلب