بهمن آبادخبر

شنیدم یک خبر از بهمن آبادکه جسم و جان من شد از غم آزادخبر از مدرسه بود و ز تعمیرکه جا دارد تشکر کرد و تقدیرمکانی در رَوَند باز سازی استکه رمز و مکتبش انسان سازی استدر آنجا خاطراتی است خاک خوردهولی این خاطرات هر گز نمردهدعا کن خاطراتت زنده باشدتن و جانت ز غم آسوده باشدبه یاد دوستان خوب دیرینبه یاد خاطرات نیک و شیرینبه یاد لحظه های کودکانهکه بودیم شادکام و شادمانهبه یاد مدرسه ی بهمن آبادخدایا روح بانی اش بکن شادکه خوش آموختیم آنجا الفباسخن کم بود و گوش بودیم سراپاکلام دلنشین کز دل بر آیداگر شیرین بوَد بر دل سرایدمن آنجا خاطراتم گشته تدفینگهی شادم به یادش گاه غمگیندر آنجا دوستان بودیم با همبه هر تقدیر گشتیم دور از همچه نامی بهتر از نام معلمچه حرفی بهتر از حرف معلمچه جایی بهتر از تعلیم و تدریسمعلم را بکن تجلیل و تقدیسمعلم و کلاس چون تابش نورمکن این نور و تابش را زخود دورکسی کز نور حق تاریک باشددل و جانش ز هم تفکیک باشدکلاس و مدرسه کانون نور استخوشا خَیِر که دایم غرق نور استهر آن کس خدمتی بنمود در این راهنشاید او شود گمراه و در چاهکمک کردی چو در حد توانتخداوند می دهد ره را نشانتصدقه جاریه هست تا قیامتسخی در حشر دور است از ندامتبیا قاسم، عمل بنما به گفتارکه حرف بی عمل باشد دل آزار بخوانید, ...ادامه مطلب