به بهانه باز سازی مدرسه

شنیدم یک خبر از بهمن آباد
که جسم و جان من شد از غم آزاد

خبر از مدرسه بود و ز تعمیر
که جا دارد تشکر کرد و تقدیر

مکانی در رَوَند باز سازی است
که رمز و مکتبش انسان سازی است

در آنجا خاطراتی است خاک خورده
ولی این خاطرات هر گز نمرده

دعا کن خاطراتت زنده باشد
تن و جانت ز غم آسوده باشد

به یاد دوستان خوب دیرین
به یاد خاطرات نیک و شیرین

به یاد لحظه های کودکانه
که بودیم شادکام و شادمانه

به یاد مدرسه ی بهمن آباد
خدایا روح بانی اش بکن شاد

که خوش آموختیم آنجا الفبا
سخن کم بود و گوش بودیم سراپا

کلام دلنشین کز دل بر آید
اگر شیرین بوَد بر دل سراید

من آنجا خاطراتم گشته تدفین
گهی شادم به یادش گاه غمگین

در آنجا دوستان بودیم با هم
به هر تقدیر گشتیم دور از هم

چه نامی بهتر از نام معلم
چه حرفی بهتر از حرف معلم

چه جایی بهتر از تعلیم و تدریس
معلم را بکن تجلیل و تقدیس

معلم و کلاس چون تابش نور
مکن این نور و تابش را زخود دور

کسی کز نور حق تاریک باشد
دل و جانش ز هم تفکیک باشد

کلاس و مدرسه کانون نور است
خوشا خَیِر که دایم غرق نور است

هر آن کس خدمتی بنمود در این راه
نشاید او شود گمراه و در چاه

کمک کردی چو در حد توانت
خداوند می دهد ره را نشانت

صدقه جاریه هست تا قیامت
سخی در حشر دور است از ندامت

بیا قاسم، عمل بنما به گفتار
که حرف بی عمل باشد دل آزار