بهمن آبادخبر

گفت: چه گویم که تو را خوش آید؟استاد فرمود:سخن به صواب گو و تلخ مگوالبته تنها گفتنِ سخنِ شیرین به صواب نیست که سکوتِ بجا نیز شیرین استگاه بیهوده گویی ات شاید قند باشد که کام را شیرین کند اما این شیرینیِ بی فایده، خود تلخ و زهر استبیهوده گویی چیست؟بیهوده گویی به کلامی گفته می شود که فایده و سود مشروع دنیایی یا آخرتی، مادی یا معنوی و عقلایی یا شرعی نداشته باشد.سخن گفتن از آنچه برای گوینده بهره ای ندارد، بیهوده گویی است که از آن به شهوت کلام نیز تعبیر شده است؛ البته بی فایده بودن سخن برای گوینده، به معنای بی ارزش بودن آن برای همگان نیست که ممکن است در این بین برخی را به نفع برساند ولی نمی تواند خود و جمع را بهره مند کندسخن بیهوده را چه، به چراغ راه بودن و نشان دادن راه و چاه که خود ظلمت است!بیهوده گویی ممکن است نه ضرر برای خود و دیگری داشته باشد و نه فایده مانند تعریف کردن خاطرات سفر که اگر سکوت کنی کسی زیان نمی بیند و اگر از میوه ها و آب و هوا و جنگل و دریا و احوال مردمان و بگویی هیچ فایده ای به حال خود و دیگران ندارد ولی اگر در بین تعاریفِ سفر و نقل خاطرات، خودستایی و تفاخر پیش آمد و غیبت کسی به میان آمد نه تنها سودی برایت ندارد که دل افسرده و تاریک خواهی شدخاستگاه بیهوده گویی عقلِ زایل و اندیشه باطل است پس هر گاه یاوه گفتی بدان که کانون اینجاست!...ادامه دارد بخوانید, ...ادامه مطلب

انتقاد مشفقانه و منصفانهچرا در باره ی نوشته های بی فایده نمی نویسی؟چندی پیش یک دوستِ مشفق حرف مناسب و درخوری زد گفت: تو هر روز می نویسی و نوشته ات را در معرض نگاه دیگران قرار می دهی آیا می دانی که کسی مکتوبت را نمی خواند؟گفتم نه به این شدت که تو می گویی ولی می دانم آن طور که انتظار داشتم مورد استقبال قرار نمی گیرد دلیلش شاید تکرار مکررات باشد اما به یک چیز رسیدم اینکه مطالبی که با طعم طنز می نویسم بسیار مورد توجه قرار می گیرد ولی آنچه مرا شگفت زده می کند شعر دوستی مردم است که جدای از هولایتی ها در جاهای دیگر هم طرفدران خاص خود را دارد در جایی و از کسانی شنیدم خراسانی ها بی سواد و با سوادشان ولو شعر نگویند ولی طبع شاعرانه دارند همین رویکرد باعث شده بارها مردم بهمن آباد به ویژه قدیمی ترها را با سوادهای بی مدرک بدانم به دوستم همین ها را گفتم ولی ایشان خیلی قانع نشدند و گفتند باید ببینی دلیل عدم استقبال از نوشته هایت چیست؟ بی درنگ خودش نقاط ضعف را اینگونه شماره کرد1-روحِ فضای مجازی با طولانی نوشتن سازگار نیست2-آنچه را می نویسی پیش از تو دیگران می دانند و تو آخرین نفر هستی3- دو گانه نویس مباش یعنی یا شعر بگو یا مطلب بنویسدوست شفیقم از روی دلسوزی گفت: پیشنهاد می کنم چندماه نوشته هایت را عمومی مکن و به همان وبلاگ نویسی قناعت کن بگذار مخاطب سراغت را بگیرد اگر دلتنگ شدند دو باره بنویس و اگر نشدند ننویس که عین ثواب استدوستم در پایان گفت: همانگونه که در باره ی سخن بی فایده نوشتی در باره نوشته های بی فایده ی خودت هم بنویس گفتم ممنونم که انتقادت مشفقانه بودآنچه گفتی بر دل و جانم نشستکبر و نخوت را درون من شکستدوست آن باشد که گوید عیب دوستگر نگوید، دوست نیست و ریب اوستمی دهد هشدار این لا, ...ادامه مطلب