دلنوشته ای در پایان نخستین روز هفته

داریم به پایان نخستین روز هفته نزدیک میشویم  به لطف خدا امروز هم  همه چیز به خوبی و خوشی و در کمال تندرستی گذشت.

سپاسگزار الله هستم.

زیرا اوست  که بی منت راه رو نشانم میده و رزق و روزی عطا میکنه.

ما آدم ها اگر ببخشیم بی منت نمی بخشیم.

اگر هدیه بدهیم انتظار بیشتر از  هدیه دهنده داریم.

اگر قدمی برای کسی بر داریم درونمان منتظر است تا طرف مقابل چندین قدم برایمان بر دارد.

اگر سلام کنیم و دیر جواب بگیریم از آن پس سلام نمی کنیم.

یعنی هرکاری که می کنیم با چشمداشت است.

هر و هر و هر...هرکار که می کنیم بی منت نیست.

پروردگارا!

دلی عطا کن که ببخشد بی منت.

دستی بده گره بگشاید  بی چشمداشت و بنویسد بی تلخی.

نگاهی ببخش تا  پیش از دیدن عیب دیگران عیب خویش ببینم.

زبانی لطف فرما تا ملین و نرم باشد نه سخت و گزنده.

پروردگارا!

به من دوستانی عاقل و مهربان و بی ریا و با ادب و انسان عطا کن تا بیاموزم از آن ها و مرا از بی خبری نجات بخشند.