سلام بر شب جمعه سلام به اهل قبور؛

شب جمعه که می رسد گویی  مرده ها و زنده ها مهمان یکدیگرند.

از کودکی عادتمان دادند برویم گورستان و برای اهل قبور دعا کنیم.

 یادمان  دادند بر روی قبرها پاورچین گام برداریم می گفتند؛ بر هم زدن آرامش مرده ها کارِ شایسته نیست.

از اهمیت زیارت اهل قبور برایمان می گفتند؛

زیارت اهل قبور یعنی به یاد مرگ و قیامت بودن

یعنی دور شدن از منیت و غفلت

یعنی بهانه ای برای دوری از گناه

یعنی به فکر ادای حق الناس

یعنی در اندیشه اصلاح سبک زندگی

یعنی گرامی داشتن یاد و خاطره رفتگان

یعنی خیرات و مبرات و فرستادن هدیه

یعنی تکریم آن هایی که در بین ما بودند و اکنون...

یعنی سرانجام از روی خاک،رفتن به دل خاک

یعنی کفن بی جیب است و هیچ چیز با خود نبردن

یعنی هر نفسی چشنده ی مرگ است و ...

  دست کم گرفتن دعا جفا به خویش است،سفره ی گستره دعا ضیافتی است که همه می توانند مهمان شوند.

 چه مهمانی خوبی است وقتی رنگ ها و نژادها و عنوان ها و...نا دیده گرفته می شوند وقتی همه ی خوبی ها را فقط برای نوع انسان در خواست می کنیم.

 برای همه ...

شادی واژه ای که همه برایش آغوش می گشایند و غم واژه ای است منفور از این رو در دعایی که به وسعت همه ی دل های عاشقان گسترده است می خوانیم؛

اى خدا تو بر اهل قبور نشاط و سرور عطا کن، خدایا هر فقیر را بى‏ نیاز گردان ‏

خدایا هر گرسنه را سیر گردان، خدایا هر برهنه را لباس پوشان ،خدایا هر غمگینى را دلشاد ساز

خدایا هر غریبى را به وطن باز رسان،خدایا هر اسیرى را آزاد گردان.

شب جمعه است همه ی آن ها که دست شان از عمل کوتاه است لحظه ها را شماره می کنند برای دریافت هدیه زنده ها،پس وقت را غنیمت شمیرم و با صدقه و اطعام و نکوکاری و تلاوت قرآن و  فاتحه و...روحشان را شاد و مسرور کنیم.

امام صادق(علیه السلام) فرمود: ثواب اعمال خیر، براى کسى که براى مردگان انجام مى دهد، براى او و براى آن مرده، هر دو نوشته مى شود.