از هر دری سخنی(43)

آیا ترک عادت موجب مرض است؟

نمی دانستم  بیماری ام چشمی است یا دلی!

به طبیب گفتم:عادت کرده ام به زیبایی طاووس خیره شوم ولی شعور مورچه را نادیده بگیرم.

عادت کرده ام آن که را فریاد می کشد حقیقت بدانم ولی آن که به جا سکوت کرده ناحق بخوانم!

عادت کرده ام به جواب دادنِ  سلام و سلام نکردنِ بی منت.

عادت کرده ام حرف دیگران را همراه با قسم باور کنم زیرا...

عادت کرده ام قله ها را به تنهایی بالا بروم غافل از این که هر راه را راه بلد می داند.

دردها یکی یکی سر وا می کردند و برایم آزار دهنده بودند.

ناگزیر نزد طبیب رفتم!

طبیب گفت: پیش از درمان چشم باید به درمان دل بپردازی!

 درمانش هم سهل و هم سخت است .

نخست باید قی کنی عادت هایی که در دلت ریشه کرده اند.

با خروجِ عادت های مزاحم، حالت خوب و بهبودی حاصل می شود.

راه دیگری وجود ندارد،باید بیرون بریزی منیت ها و خود خواهی ها و...

باید قی کنی عادت های دشمن ساز را ،عادت هایی که هرگز گره از کارت نمی گشاید

اگر  ضد عفونی کنی قلب و معده ات را از تعداد دشمنانت نیز  کاسته شوند.

عادت های بد  را که قی کنی هرگز با نادان بحث و  مجادله نمی کنی چون پی خواهی برد  وقتی با نادان مجادله می کنی رهگذران و تماشاگران نمی توانند تفاوت دانا و نادان را درک کنند آنگاه نادان بر تو چیره می شود!

پس هرچه زودتر از عادت های مضر دوری کن و قورت داده هایت را به زباله دان بریز.

اگر چنین کنی نگاهت به دنیا و اشیاء و آدم های پیرامونت تغییر خواهد کرد و  زندگی برویت لبخند می زند

پایان