انتخابِ یک راه از بین این همه راه!(1)

انتخاب یعنی بر گزیدنِ راه مناسب برای رسیدنِ بی خطر و بی ضرر و بی دغدغه ی مسافر به مقصد.

صراط مستقیم یعنی شاهراه سعادت که مهربانی، نوع دوستی، همدلی ، خوشرویی و خوشگویی، صداقت و عدالت و حس همدردی نسب به افراد جامعه و...از آن می گذرد.

با این نگاه اگر نسبت به اتفاق های تلخ و شیرین جامعه و افراد آن بی تفاوت باشیم به قول سعدی شیراز شایسته نیست نام آدمی بر ما نهند.

تو کز محنت دیگران بی غمی

نشاید که نامت نهند آدمی

زیرا بدترین درد،بی دردی است که اگر کسی گرفتار شد باید به خدا پناه ببرد!

از این رو بهترین راه، چکاپ کردن یعنی تعیین سطح سلامتیِ رفتارِ فردی و اجتماعی و صداقت و عدالت و اخلاقِ انسانیِ خودمان است تا

اگر روزی کاسه ی صبرمان را کوچک و غصه هایمان را بزرگ دیدیم!

اگر روزی بدبختی هایمان را بیش از خوشبختی هایمان دیدیم!

اگر روزی رنج هایمان را دیدیم و گنج هایمان را ندیدیم!

اگر روزی امیدهایمان بر انتظارمان پیشی گرفت!

اگر روزی دیدیم نمی توانیم در برابر مشکلات تاب بیاوریم!

اگر روزی شاهد  شادی ها زود گذر و غم ها ماندنی بودیم!

اگر روزی نوشیدنی ها و چشیدنی ها برایمان لذتبخش نبودند!

اگر روزی بجای دیدن داشته هایمان،چشم به داشته های دیگران داشتیم!

اگر روزی  بجای شنیدن و گوش دادن  به گفتن علاقمند شدیم!

اگر روزی بجای شکر نعمت کفران نعمت کردیم!

اگر روزی برای رسیدن به مقصد راه ساده ی شیطان رو را بر گزیدیم

اگر روزی حتی یک لبخند را از کودک یتیم دریغ داشتیم!

اگر روزی بجای مدد رسانی به همنوعان، تنها به فکر  بیرون کشیدنِ گلیم خود از آب بودیم!

اگر روزی به جای میانجی گری و صلح و آرامش،تنها تماشاگرِ نزاع ها و درگیری ها بودیم!

اگر روزی بی تفاوت به غم و اندوه افراد جامعه، سرمستی و شادی کردیم!

اگر روزی کفش به پا و جامه به تن داشتیم و نسبت به پا برهنه ها و برهنگان بی تفاوت بودیم!

اگر روزی همه چیزمان بر وفق مراد بود و به نامرادیِ دیگران بی توجه بودیم!

ببینیم چه کرده ایم که چنین شده ایم!...

ادامه دارد