غصه های پیدا و پنهان عمو رجب (2)

نمایش جهیزیه عروس خانوم یا...

عمو رجب ،قیل و قال های نمایش جهیزیه رو نوعی خودنمایی می دونست.

عمو رجب میگه؛در بین خانوم ها و دخترخانوم هایی که برای دیدن جهیزیه دعوت میشن افراد بی بضاعت یا کم بضاعتی هستند که بعد از دیدنِ نمایشِ جهیزیه با آه کشیدن و دلسرد شدن از زندگی به خونه هاشون بر میگردن، که این عمل، نوعی مردم آزای محسوب میشه،یکی نیست بگه آی خانومایی که به دخترتون هدیه میدید والله بالله، تلا به رخ کشیدن و پوز دادن و دل شکستنِ دیگران هیچ صواب و ثوابی براتون نداره و جزء سؤال های قبرتون هم نیست!

عمو رجب در ادامه گفت؛خانوم محترم!آخه چه لزومی داره که دیگران از هدیه ای که به دخترت میدی با خیر بشن؟من که می دونم چون روستایی و قدیمی و سالمند هستم  حرفم در خانه و نزد جوانان امروزی خریدار چندانی نداره، ولی من حرفمو می زنم!

عمو رجب که 4 ساعت جلوی خونش منتظر بود خونوادش از مراسم جهاز شماریِ نوه ی مشتی حسینعلی برگردن در غیاب مشتی گفت؛ حسینعلی! مردِ خوب، چرا قبول کرده توی خونت نمایش جهیزیه بر پا کنن؟

عمو رجب گفت:من بعدِ این همه سال هنوز از نیتِ نمایش دهندگان جهیزیه چیزی جز خودنمایی نمیدونم!

گفتم عمورجب!فرمایش شما درسته و خیلی هم خریدار داره ولی بخشی از خانوم ها اعتقاد دارن اگه جهیزیه دخترشون رو نمایش ندن مردم پشت سرشون حرف در میارن!

نقل میکنن؛ تازه عروس و تازه دومادی بعد از 6 ماه زندگی مشترک باهم حرفشون شد پدر و مادرِ دخترخانوم به دلیل کم بضاعتی، جهیزیه ساده ای به دخترشون داده بودن،دوماد که تا اون وقت سکوت کرده بود از فرصت برای نیش و کنایه زدن به همسرش استفاده کرد و گفت؛زنی که جهاز نداره این همه ناز نداره ،عروس خانوم هم شعر شوهرشو بی پاسخ نگذاشت و گفت؛مردی که نون نداره اینقد زبون نداره...

ادامه داره