کرونا ویروسِ عیان و کروناویروس نهان

استاد گفت؛کرونای درونت را درمان کن!

گفتم استاد!خلق و خوی متفاوتی نسبت به دیگران دارم،همواره به عملکرد غیر خودم معترضم احساس می کنم همان دیگرانی که نمی شناسم و اسمشان را نمی دانم و مزاحمتی از آن ها ندیده ام مانع  ترقی و پیشرفتم می شوند.

 با چنین رویکردی موفقیت دیگران آزارم می دهد!

گاه تصور می کنم من به صواب می روم و دیگران به خطا می روند!

 هیچ انتقادی را بر نمی تابم و مشورت را خلافِ شأن خودم می دانم!

کینه های نو و کهنه در سینه دارم که احساس می کنم جز با انتقام کاهش نمی یابند.

پیرامونم پر از آدم های کم خرد است و من...

استاد تلخندی زد و گفت؛ این روزها سخن بر سر کروناویروس است بنده بارها عرض کرده ام این کرونا شکست پذیر است و دیر و یا زود از بین می رود ولی باید فکری به حال کرونا ویروس درون کرد!

کرونای کینه و حسادت و تهمت و بد خواهی و خودخواهی و بخل و  زور و قلدری و بی ادبی و...که سال هاست در قلب مان ریشه کرده!

 تو نیز گم شده و سر گشته در دنیای خودت هستی پیشنهاد می کنم برای مدتی هم که شده نقابت را بردار  تا خود واقعی ات را پیدا کنی،!

آنکه به لطف نقابش نام و نان و مقام کسب کند در واقع نانِ نقاب و تملق و چاپلوسی  و پر رویی اش را می خورد نه نان توانایی اش را

نه نان ایمانش را

 نه نان هنرش را

 نه نان لیاقتش را  ...نعمت روی زمین قسمت پر رویان است / خون دل می خورد آنکس که حیایی دارد(پ پارتی،پ پررویی و پول/ در پی اش باشی، شوی زار و ملول)

 روزی که نقاب ها فرو افتند...

اگر بی نقاب و مهربان باشی کینه های نو و کهنه آزار دهنده از بین می روند!

اگر بی کینه باشی کرونای بُخل و حسادت در تو می میرند و آنگاه  شکفتن لبخند و موفقیت و اوج گیری دیگران شاد و مسرورت می کند.

اگر بد خواهی و خود خواهی ها در تو بمیرند تو زنده و نو و تازه می شوی.

اگر درخت دشمنی را با انرژی درونت آبیاری نکنی او خشک می شود برگ بارش می ریزد.

اگر درخت دشمنی را از بن و ریشه بر کَنی و به جای آن درخت دوستی بکاری جهانت گلستان می شود.

درخت دوستی بنشان که کام دل ببار آرد,

نهال دشمنی برکن که رنج بی‌شمار آرد,