با زمان مهربان باشیم(1)

زندگی در پرتو زمان،تدبیر،توکل، تفکر و صبر 
همواره صبور باش،گله هایت را نیز به پای روزگار و این و آن مریز 
یقین بدان دیر یا زود هر چیز در زمان خودش رخ می دهد
اگر کشاورز و باغبانی نمی دانی بی تردید دیده ای و خوانده ای که تلاش باغبان برای پیشی گرفتن از زمان بیهوده است باغبان باید صبور و منتظر لحظه های ناب زمان باشد تا درخت هایش در فصل خودش به بار بنشینند آب دادنِ فراوان و تقویت درختان برای رسیدن زود هنگام میوه ها  کاری است عبث و حتی می تواند زیان آور هم باشد
 پیشرفت در صبوری است نه در شتاب بی جا
البته باغبان عجول و زمان نشناس می توانداز میوه ی طبیعی و لذتبخش و نور آفتاب دیده  چشم پوشی کند و تن به میوه های تصنعی و بی کیفیت گلخانه ای بدهد که معنایش فدا کردن کیفیت در قدوم کمیت است
باور داشته باش با صبوری و گذر زمان،گره هایی که آن ها را ناگشودنی می دانی در زمان خود گشوده می شوند و آرزوهایت به بار می نشینند و غنچه های امیدت یکی پس از دیگری شکفته می شوند
 زمان است که شرایط تحقق پیشرفت را از بودن به سوی شدن فراهم می کند
هر گز با زمان درگیر مشو که اگر صبور باشی شرایطِ  برایت یک اتفاقِ خوب را رقم می زند لازمه ی این اتفاقِ خوب صبور بودن  است
زمان، مشکلی را که خارج از عهده و توان انسان است حل می کند
زمان را گفته اند حل کننده مشکلات است
کسی که در برابرِ کمترین مشکل، سرخم می کند و تسلیم می شود و شکست را می پذیرد از ابتدا مرد میدان عمل نبوده است
نا امید بودن و درماندگی و فرار از میدان زندگی و خود را باختن نیز نشانه ی عدم شناخت زمان و بی تدبیری و بی صبری و عدم توکل است...
ادامه دارد