سفرنامه مُحّرم 1401 قسمت(1)

سرانجام انتظار پایان یافت و محرم از راه رسید تا یک بار دیگر همراه با دیگر مشتاقان و عزاداران امام حسین علیه السلام مسافر زادگاه مان باشیم.

خوشبختانه امسال در جوار آقا علی ین موسی الرضا بودیم و مسیرمان تا مقصد کوتاهتر بود

از مزینان که گذشتیم نگاه مان بر در و دیوار بهمن آباد بوسه زد وارد روستا که شدیم بیرق های به اهتزاز در آمده بر سر درِ برخی از خانه ها و هیئت ها گویی به عزاداران حسینی خوش آمد می گفتند

عصرگاه سفرمان پایان یافت و وارد خانه پدری شدیم ولی چون 5 شنبه یا شب جمعه بود باید بر حسب وظیفه به دیدار عزیزانی می رفتیم که در سرای آخرت جا خوش کرده اند و انتظارمان را می کشیدند

ورود به نورستان و زیات اهل قبور؛

در بدو ورود دقایقی غرق تماشای قبرها می شوم با خودم می گویم عجب خانه های به اصطلاح امروز استانداردی دارند در خاک خفتگان!

اینجا همه چیزش درس آموز و عبرت آموز است هیچ خانه ای بر خانه دیگری سایه نمی افکند

خورشید بر همه ی خانه ها یکسان می تابد باران بر همه ی قبر ها می بارد و باد بر همه ی خانه ها می وزد

هیچ خانه ای مانع تابش نور ماه و خورشید بر خانه ی دیگری نمی شود اینجا بلندمرتبه سازی معنا ندارد اگر هم قبری از قبر دیگری نو نوارتر و سنگش گران قیمت تر است خودشان هیچ نقشی در تزئین خانه ابدیشان نداشته اند این ما هستیم که به هر دلیل زینت بخش قبور شان شده ایم و الا خودشان بی تمنای ظاهر اند تنها تمنای اهل قبور خیرات است

ماندگان یا بازماندگان در کنار قبر اموات شان نشسته اند و خاطرات روزهای با هم بودن شان را مرور می کنند رهگذران نیز به حرمت بازمانده یا در خاک خفته دستی بر خاک همسایه و فامیل و ... می گذارند و فاتحه می خوانند اما کمی آن طرف تر، قبوری هستند که هیچ کس درِّ خانه ی آن ها را نمی زند و هیچ دستی خشت و آجر قبرشان را لمس نمی کند واقعا" عبرت آموز است وقتی قبور فراوانی را می بینیم که در گذر زمان همه ی بازماندگان و وارثان خود را از دست داده اند و اکنون در تنهایی و غربت نگاهشان به رهگذران است تا شاید کسی یا کسانی دستی بر خاکشان بگذارند و بانی و باعث شادی روح شان شوند ولی افسوس...

و در حیرتم که ما بی پروا و گستاخانه و قهقهه زنان قبور مردگان را جولانگاه قدم های های خود می سازیم و بر پشت بام خانه هایشان قدم می زنیم بی آنکه تفکر کنیم روزی فرا می رسد که خانه ابدی ما نیز محل تاخت و تاز مار و موران و ... گام های آدمیان خواهد شد...

ادامه دارد