آرزوهای میرزا حسن (2)

آقا میرزا حسن برایمان از عمو مشتی مراد علی می گوید؛
آقا میرزا حسن گرچه به ظاهر بی سواد به نظر می رسید ولی گلواژه های طلایی اش در باره داشتن آرزو نوید بخش آینده درخشان بود
وقتی در باره ی آرزو و امید پرسیدم گفت: آرزویی که آدم را گرفتار غم و غصه کند و از راه درست به بیراهه ببرد عین هلاکت است
آقا میرزا ارادت خاصی به خدا بیا مرز مشتی مراد علی داشت همیشه می گفت:خدا بیامرز مشتی مراد علی به عنوان بزرگتر و با سواد روستا نزد همه عزیز بود
شکی نیست که در دوره های گذشته همدلی،همراهی همنشینی، همگویی، همخوانی و همکاری بین مردم رواج داشت و همسایه ها از سایه رحمت یکدیگر بهره می بردند اما حالا از این حرف ها خبری نیست
گفتم اقا میزا حسن کمی از صحبت های به یاد ماندنی آقا مشتی مراد علی بگویید
آقا میرزا حسن:آقا مشتی مراد علی همیشه سفارش می کرد دو چیز را عزیز بداریم یکی دل و دیگر حرمت، می گفت این دو اگر شکسته شوند بین مردم فاصله می افتد صله ارحام از بین می رود و کینه به وجود می آید آقا مشتی مراد علی چون خودش یک عاِلم عامل بود نزد کلامش بر دل می نشست در باره کسب و کار و حرام و حلال همیشه می فرمود کاسب باید مکاسب بخواند تا کاسبی بداند.
از دوره زمانه ای حرف می زنم که خریدار و فروشنده را کاسب حبیب الله می نامیدند و لذا کاسبی که آداب کسب نمی دانست پشت پشت ترازو نمی رفت و متر دستش نمی گرفت.
عمو مشتی مراد علی روایت امام صادق علیه السلام را در باره معامله بیان می کرد که فرموده اند: کسی که می خواهد خرید و فروش کند باید احکام آن را یاد بگیرد و اگر قبل از فراگیری احکام و دستورات آن اقدام به خرید و فروش کند بر اثر معامله های باطل و شبهه ناک به دام هلاک می افتد
همچنین تأکید می کردند قسم خوردن در معامله اگر راست باشد مكروه است و اگر دروغ باشد حرام.
گفتم اقا میزا حسن آیا مرحوم مشتی مراد علی در باره امید و آرزو داشتن هم چیزی گفته بود؟
آقا میرزا حسن تبسمی کرد و گفت:من همه ی فرمایشات ایشان را به یاد دارم در باره ارزوهای انسان می فرمود دامنه ی آرزوهای آدمی بستگی به ایمانش دارد مانند؛
آرزوی رحمانی و آرزوی شیطانی
آرزوی عالی،آرزوی واهی
آرزو برای زندگی بهتر، آرزو برای زندگی خوش تر
آرزوی عاقلانه،آرزوی احمقانه
آرزوی حسرت آور،آرزوی بَهجت آور
به امید رسیدن به آرزوهای خدا پسندانه. پایان