آرزوهای آقا میرزا حسن(9)

عمو مشتی مرادعلی و حکایت آموزنده پیر مرد خارکش!
آقا میرزا حسن آقا گفت: عمو مشتی مراد علی از آنجا که خودش پیوسته شاکر بود توصیه به شکر نعمت های خدا می کرد و می فرمود: هرکس می خواهد شاهد ریزش رحمت خداوند باشد باید لسانی و عملی شکر گزار باشد.شکر معجزه می کند، شکر باعث پرورش روح انسان مى شود شکر کامل شکری است که خالق و مخلوق را در بر گیرد مانند والدین،معلم،استاد و راهنما، کسانی که به ما خدمت کرده اند و...
حکایت آموزنده؛
پیر مردی خارکش بار هیزم بر پشت گرفته بود
او که قامت و جسم نحیفش زیر بار سنگین هیزم خم شده بود لنگان لنگان قدم بر می داشت و می گفت:
ای خدایی که آسمان را بر افراشتی و زمین را گستراندی
ای شاد کننده دل های غمگین ای خالق زیبایی ها و تقسیم کننده نعمت ها
وقتی از بالا تا پایین جسمم را نگاه می کنم می بینم چه لطف هایی که بر من کردی و من شکر گزار نبودم،
خدا یا تو را شکر که آبرویم دادی نامم را به نیکی منتشر ساختی
خدا یا تو را شکر می کنم که درِ دولت برویم گشادی
تاج عزت بر سرم نهادی
من خودم را در حدی نمی بینم که شکر هیچ یک از داده هایت را بجا آورم
خدایا تو نعمت هایت را بر من کامل کردی و من در حد شکر گزار نبودم
نو جوانی مغرور در حالی که سوار بر اسب خود بود و جولان می داد گفت: ای پیر نادان خاموش باش، از کدام دولت و عزت می گویی در حالی که تو خار بر پشت نحیف خود گذاشته ای و لنگان لنگان و با زحمت آن را حمل می کنی تا با فروش آن لقمه نانی بدست آوری و شکم خود را سیر کنی؟
تو پیر خرف عمر خودت را در بیهودگی باخته ای و پس از این همه سال هنوز فرق عزت و خواری را نمی دانی؟
پیر مرد در حالی که همچنان پروردگار را سپاس می گفت نگاهی به اسب و سوار مغرور کرد و گفت:جوان! تو تفاوت عزت و خواری را نمی دانی و الا می فهمیدی که چه عزتی از این بهتر که بر درِ خانه تو نمی ایستم و محتاج کسی چون تو نشدم که دستم را برای چاشت و شام و لقمه نانی به سوی تو دراز کنم و چه عزتی بهتر از این که نیازمندِ نان و آب هیچکس نیستم آری جوان! شکر خدا می گویم که بدست چون تویی گرفتارم نساخت
شکر می گویم که مرا حریص نکرد
شکر می کنم که مرا محتاج شاه و گدا نکرد و با این که لیاقتش را نداشتم ولی به من عزت و آبرو و آزادی و آزادگی عطا فرمود
مرا چه که قادر به شکر این همه نعمت بر زبان آرم؟...