آرزوهای آقا میرزا حسن(43)

«تکریم معلم ها و استادان شاگرد پرور و نکوهش عالمان بی عمل»
آقا میرزا حسن می گوید: مرحوم عمو مشتی مرادعلی بیشترین تأکید را عمل کردن به گفتار و پیمان ها داشتند ایشان می فرمودند: عالمی که علم و داشته هایش را به دیگری منتقل نکند زکات علمش را نداده و چون آب راکد می گندد و متعفن می شود.
انسان در گام نخست باید بیاموزد هیچ بهانه ای برای ندانستن پذیرفته نیست و در گام دوم باید بیاموزاند یعنی دانشش را به دیگری انتقال دهد تا هم بر دانش خود ش بیفزایدو هم سود رسانی کرده باشد
حضرت امام حسن می فرمایند:دانش خود را به ديگران بياموزان و دانش ديگران را بياموز؛ زيرا با اين كار هم دانش خودت را محكم و استوار كرده اى و هم آنچه را نمى دانسته اى آموخته اى.
به سخن بزرگان که بر گرفته از کلام خدا بود اشاره کردیم که انسان هر چه قدر علم بیشتری را یاد بگیرد ولی به آن عمل نکند، نادان است با این مثال که اگر بر پشت چهارپایی باری از کتاب باشد چون از آنچه با خود حمل می کند بی خبر است آن حیوان پژوهشگر و دانشمند نمی شود.
علم سرمایه ی فنا نا پذیر؛
انسان تلاش می کند سرمایه ای بدست آوردکه هرگز آن را از دست ندهد علم و دانش تنها سرمایه ای است که هیچ وقت از بین نمی رود به شرط آنکه در مغز و سینه ها حبس نشود و با انتقال به دیگران جریان داشته باشد اینکه فرموده اند: معلمی شغل انبیاست به خاطر نشر علم شان بوده که همچون خورشید بر دل ها تابیده است
عمو مشتی مراد علی احترام فو ق العاده ای برای معلم ها و استادها از ابتدایی تا دانشگاه قائل بودند به ویژه معلم های شاگرد پروری که با جان و دل،دانش و علم شان را به شاگردان شان منتقل می کردند ایشان همیشه می فرمودند: معلمین عالمان حقیقی هستند از این رو باید همیشه و همه جا مورد تکریم قرا گیرند این قشر در زمره عالمان بی عمل نیستند...
ادامه دارد