آرزوهای آقا میرزا حسن(42)

عالمان بی عمل
آقا میرزا حسن می گوید:عمو مشتی مرادعلی می فرمود:همانگونه که در علم بی عمل نفع نیست عمل بی علم هم سودی ندارد حضرت مولوی می فرماید:
عمل، بی‌علم خود سودی ندارد.
چو بیماری که بهبودی ندارد.
کسی که حس برتری جویی دارد و به قول امروزی ها خود شیفته است گفتار را کلید ورود به دل ها می داند با این تفکر چون می خواهد سر آمد و نفرِ اول باشد در سخن گفتن زیاده روی می کند و از چشم ها می افتد.
او شاید با سخنوری شنونده را تحت تأثیر قرار دهد اما اگر عالم بی عمل باشد وقتی پای عمل به میان آید چه گویم که نا گفتنش بهتر است / زبان در دهان پاسبان سر است.
البته بی عملی در مورد همه صدق نمی کند زیرا کم نیستند انسان هایی که در لباس و نام و عنوان های مختلف ،کم گفته اند و بسیار عمل می کرده اند مورد نظر ما عالمانی هستند که با عمل فاصله دارند و حتی کتاب خدا نیز به آن اشاره فرموده است.
عالمی که از علمش به دیگری سود ندهد همه ی تلاش جهدش برای خواندنِ دروس بی فایده است
هر کدام از ما شاهد مال اندوز انی بوده ایم که مُردند ولی نه خودشان و نه دیگران از مال شان بهره ای نبردند علم اندوز و مال اندوز کفه ی یک ترازو هستند این دو رنج بردند ولی بهره نبردند و بهره نرساندند بارها شنیده ایم که جماعت بی عمل را تشبیه کرده اند به درخت بی بَر، زنبور بی عسل، فانوس بی سو، در یای بی آب، تنور بی آتش ، لشکر بی سپاه، سپاه بی سلاح و...
در مَثَـل آنـان کـه بـر تـورات ‌‌چـنـد
بـار کـرده گـشتـه انـد انـدر پـسـنـد

حـمل آن ‌را پس نکـردنـد آن کسـان
آن چـنــان کـه بــود حـقّّ حـمـل‌آن

بـر مـثالِ آن حـمــاری کـز عـتاب
می نمایـد حـمـل أسفـار و کتـاب

بی خـبر از پشت خـویش آن بی تمیز
کانچه در بار است می باشد چه چیز
اشاره به آیه 5 سوره جمعه دارد که در باره قوم یهود می فرماید:مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ
ادامه دارد