سخن گرم و دلپذیر مرد ناشناخته(8)

تعارف های معمول و غیر معمول
مرد نا شناخته گفت: به خانه ی یکی از بستگان دعوت شده بودم سفره گستردند و آنچه از صفای دل و عمق محبت شان بود بر روی سفره گذاشتند همه ی نعمت ها در دسترس بود به محض گفتن بسم الله جناب میزبان وارد تعارفات غیر معمول خود شد وی برای هر کدام از نعمت ها تعارف ویژه ای می کرد من که می دانستم هیچ ملتی به اندازه ما ایرانی ها در گیر تعارفات غیر اصولی نیست تنها به تشکر از ایشان اکتفا می کردم
مرد نا شناخته گفت: همه ما وقت و نا وقت و خواسته یا نا خواسته درگیر این تعارفات می شویم. بارها پیش آمده با ابنکه امکانات و وقت و آمادگیِ پذیرایی از مهمان را نداریم اما به دوستان و آشنایان و رهگذران تعارف می کنیم ،که مهمان ما شوند. تعارف تنها بر سر زیاد خوردن نیست که بارهای دیده ایم برای ورود و یا خروج از یک مکان بر سر اینکه چه کسی جلو بیفتد پافشاری می کنیم هنگام خرید از یک فروشگاه و یا یک مکان عرضه خدمات عمومی، فروشنده ای که حاضر به کمترین تخفیف نشده، وقت گرفتن پول به کرات از واژه قابل ندارد استفاده می کند
جدای از اینکه ممکن است تعارفات برای برخی خسته کننده باشد ولی بدیهی است که ما خواسته یا نا خواسته تعارفات را نبدیل به فرهنگ کرده ایم تا جایی که اگر به مهمان تعارف نکنیم گمان می کند حرمت ویژه ای برایش قائل نشده ایم و چون اینگونه تعارفات در فرهنگ ما نشانه احترام گذاشتن به طرف مقابل است و در عرف نیز امر رایج و پسندیده ای تلقی می شود و لو رنج مهمان را در پی داشته باشد باید تعارف کنیم حتی دیده و شنیده شده چنانچه شخصی از این رویه تبعیت نکند، انگار یک قانون اجتماعی را نقض و به مهمان کم محلی کرده است
جا دارد از تعارف های عمیق مرحوم حاج اسدالله حاج صالح یاد کنیم که سر کوچه می ایستاد تا رهگذران را با جان و دل به خانه دعوت کند و همینطور فرزندش مرحوم حسین حاج اسدالله که امیدوارم روحشان شاد باد...
ادامه دارد