«خزان رفت و بهار آید به دل ها»

زمستان می رسد عمرش به پایان
سه پنج روز دگر آید بهاران

نیامد چون گذشته برف و باران
مراتع شد کویر همچون بیابان

مدارِ آب ما بر بیست و چاره
کشاورز حال و روز خوش نداره

جو و گندم و فلفل قد ندارن
شدن پخش زمین حرکت ندارن

گران کردند کاه و جو و یونجه
مپرس از اینکه یک من کاه چنده

بماند از برنج و گوشت شیشک
و یا از تخم مرغ و مرغ و پوشک

شده چندین برابر کیسه ی کود
کشاورزی ندارد حاصل و سود

ندارد دلخوشی چوبدار و دامدار
که گوسفندان نگه دارد به پروار

یکی گفتا که گوسفندم تلف شد
فدای یونجه و کاه و علف شد

کشاورز ار ندارد کشت دانه
چو زن باید نشیند کنجِ خانه

شب عید آمد و کالا گران شد
گرانی از زمین تا آسمان شد

ایا ای کاسبای بی مروت
ندارید از خدای خود خجالت؟

تو اجناس را گران کردی شبانه
نمی دانی حرام بردی به خانه؟

خلاصه حال روستایی خراب است
زمین های کویر محتاج آب است

ببار ای آسمان باران نافع
شود سر سبز و با برکت مراتع

خدایا رحم کن بر گوسفندان
اجابت کن دعای مستمندان

که اینان غیر تو یاور ندارند
کسی را جز خدا باور ندارند

نجات ده مملکت را از گرانی
به داد ما برس از خشکسالی

مدد کن دشت و صحرا گردد آباد
رَویم با هم به سوی بهمن آباد

زنیم بوسه به خاک پاک اموات
بخوانیم بهرشان اخلاص و صلوات

خوشا پای مزار و سال تحویل
خوشا دیدار با دوستان و فامیل

سخن کوتاه کن قاسم بهار است
زمستون رفت و صحرا لاله زار است