«به بهانه ی نخستین شب جمعه سال نو»

امروز در نخستین 5 شنبه سال 1402 می خواهم برای شما نامه بنویسم بله شما که هنگام تحویل سال نو در کنارمان نبودید و ما ناگزیر دل مان را در کنار سفره هفت سین خوش کردیم به عکس های یادگاری سال های با هم بودن و مرور خاطراتِ آن روزها
بهار سبز و عطر انگیز آمد و هر چه سر چرخاندیم تو را ندیدیم
البته عطر دل انگیز بهار برای کسی که عزیزی را از دست داده باشد هیچ بوی خوشی ندارد
سال گذشته را با همه ی بود و نبودها و فراز و نشیب ها..به تاریخ سپردیم اما آرزوی بودن در کنارتان و گرفتن عکس یادگاری و شکفتنِ گلِ لبخندتان همچنان بر دل مان ماند
بهار آمد و جای پدر و مادرمان و برادران و خواهران و در همه ی گذشتگان مان خالی بود
در نامه ام از تو یاد می کنم که در سال گذشته در گذشتی و به تو که سال هاست از میان مان رفته ای و ما همچنان زخم و درد فراق و نبودنت را احساس می کنیم
نمی دانم چه سری است که هنگام تحویل سال نو و آمدن بهار دلتنگی مان برای عزیزان در گذشته به اوج می رسد و زخم دل مان و درد فراق و نبودشان تازه تر می گردد
اکنون که در فراق عزیزان در خاک نوشتیم و بی تردید برایشان عیدی و هدایایی در قالب خیرات تقدیم شان خواهیم کرد جا دارد قدر عزیزان زنده ای را که در کنارمان داریم بدانیم و مقام و جایگاه و حرمت شان را ارج نهیم تا پس از رفتن شان حسرتِ کم توجهی و ندانم کاری نداشته باشیم
امروز مصادف است با نخستین شب جمعه سال نو و اول ماه مبارک رمضان، این تقارن می تواند اهمیت هدایای بازماندگان برای در گذشتگان را مضاعف کند
دوستان! هر کس عزیز در گذشته ای دارد که می داند او به انتظارِ خیرات و مبرات بازماندگانش لحظه ها را شماره می کند همینطور عزیزان زنده ای که در کنارمان داریم نیز انتظار حرمت و توجه دارند پس بیایید قدر یکدیگر بدانیم...
از خداوند برای زنده ها آرزوی زندگی با عزت و برای عزیزان در خاک طلب مغفرت می کنیم.
شادی روح مسافران ابدی رَحِم الله مَن یَقراءُ الفاتحۀَ مَعَ الصَّلوات
بهمن آبادخبر...