منتظران بهار! بوی شکفتن رسید

هیچکس با این صدا بیگانه نیست کوچک و بزرگ این صدا را خوب شناسند و از آن استقبال می کنند صدای پای بهار را می گویم که برای آمدنش اب می زنند راه را و خانه تکانی می کنندتا نگار برسد و بوی گل و سبزه با خود آورد و غم های نو و کهنه از دل بزداید و طراوت و شادابی را جایگزین کند
با شندین صدای پای بهار، کوچک و بزرگ برای آمدنش لحظه ها را شماره می کنند
خورشید هم سخاوتمندانه و بی منت بر زمین می تابد
و زمین نیز هر بامداد با تقدیم گل های ارغوانی و رنگارنگ،او را سپاس می گوید
از بهار می گویم که با آمدنش نوید عید یعنی بازگشت به فطرتمان را می دهد.
ندای فطرتِ انسان، دعوت به خوبی و پاکی و دوری از بدی و پلشتی است.
بهار با رویش جوانه ها و شکوفه ها و گل های رنگارنگ خبر از زندگیِ دوباره می دهد
بهار بر تن عریان درختان لباس سبز و شادابی می پوشد تا رستاخیز و دو باره جان گرفتن را معنا کند.
خدایا، رویش کوچکترین دانه، تمام عظمت تو را فریاد می زند بارالها دل های خزانیِ ما را بهاری فرما تا چون بهار،قهر و کین و نفرت و حسد و عبوس بودن را زشت بدانیم و مثل بهار که خزان را با همه ی سختی ها و سردی هایش بخشید ما نیز ببخشیم و ببخشیم و ببخشیم
نوروز یک روز نو و تازه است روزی که در آن گناه نباشد و انسان به فطرتش بر گردد
فطرت انسان همه ی خوبی ها را فریاد می کند که خوب باشم تا شاد باشیم و ببخشیم تا بخشیده شویم

برخیز که می‌رود زمستان
بگشای در سرای بستان

نارنج و بنفشه بر طبق نه
منقل بگذار در شبستان

وین پرده بگوی تا به یک بار
زحمت ببرد ز پیش ایوان

برخیز که باد صبح نوروز
در باغچه می‌کند گل افروز
بهار زندگیتان بی خزان و عیدتان مبارک باد