فرصت استفاده از دارالشفای رمضان(2)

این شب و روزهای ذیقیمت آماده ی وداع می شوند اطمینان دارم با بسته شدنِ درهای دارالشفای شبانه روزی دو باره حسرت آن همه ذبح اوقاتِ شریف و سرگرم شدن به خواب و خور و غفلت بر دل ها می ماند
وقتی درهای دارالشفای شبانه روزی به رویمان بسته شود
وقتی سفره با کرامت جمع شود
وقتی فرشتگان هم بر احوال مان افسوس خورند که قدر میزبان و سفره را ندانستیم
وقتی دریابیم که در نیافتیم و از دریای معرفت قطره ای ننوشیدیم و یا حد اقل سرانگشتی تر نکردیم حسرت ها جانسوزتر می شوند
چه خوب فرموده اند؛
گوهر قیمتی از کام نهنگان آرند
آنکه او را غم جان است به دریا نرود
گوهر قیمتی را در کنار دریا نمی گذارند تا هر نا اهلی بی زحمت و راحت به آن دست یابد گوهرِ قیمتی در عمق دریاست طالبِ گوهر گران بها باید شناگرِ قهار باشد ماه رمضان و شبِ قدر برای کسی قدر است که قدرِ عمر خویش و قدر سلامِ فرشتگان را بداند همه ی دریاها گوهر ندارند و همه ی شب ها شب قدر نیستند که اگر همه ی شب ها شبِ قدر بودی شبِ قدر بی قدر بودی!
حال گیرم که شب قدر را قدر دانستیم و آنچه خواستیم به دست آوردیم آیا قدرت و توانایی حفظ آن را تا رمضان بعد داریم؟
استاد فرمود:بدست آوردن راحت تر از حفظ آن است عادت کرده ایم دست رنج خود را به وسیله ی زبان بر باد فنا دهیم زیرا قرآن را بر سر گذاشتیم اما بر دل ننهادیم...
ادامه دارد