فرصت استفاده از دارالشفای رمضان(4)

لزوم نگهداشتن دستاوردهای فرصت ها
کسی که معرفت ندارد نمی تواند مراقبت داشته باشد و آنکه مراقبت نداشته باشد در حفظ دست آوردها ناتوان است
صیانت و نگهداریِ دست آوردهایی که انسان از فرصت های عبادت بدست می آورد چندان هم آسان نیست بدیهی است فضیلت های طاعات و عبادات و مراقبه و مناجات های عاشقانه در این ماه موجب نزدیک تر شدن عاشق و معشوق می شود دل های سخت در این ماه نرم و کارهای خیر مانند بخشیدن و طعام دادن و دستگیری و مهربانی به اوج می رسد
قلم ناتوان است از بر شمردن ثواب و اهمیت ماه رمضان به ویژه که تنها ماهی است که نام آن و احکام روزه و کفاره روزه در قرآن کریم ذکر شده است
اما بحث ما بر شمردن فضائل این ماه نیست بلکه نگاهمان به مراقبت نکردن از گنج بزرگِ ثواب و هدر دادن دستاوردهاست یعنی آنچه را در طول یک ماه جمع می کنیم به وسیله زبان و قلم و ارسال خبر واهی از بین می بریم غیبت کردن که حرف روز است اما در رأس گناهان، تهمت و ترویج آن است این تهمت ممکن است به همسایه و هم محلی و همکار مربوط شود یا به یک کسی که مسؤلیتی را در جایی از کشور به عهده دارد عادت کرده ایم اینگونه گناهان را سبک بشمریم گاه چیزی را بیان می کنیم و اشاعه می دهیم که همه ی ثواب های روزه و نماز و دستاوردهایمان را به آتش می کشد و روز قیامت راه نجات را بر ما سد می کند خوشا به کسی که از گنج های خود(ثواب ها) مراقبت کرده و با هدر دادن و نا بود کردن گنج ها به خود ستم نمی کند...
ادامه دارد