دلگیرم از خودم(2)

از هیچکس دلگیر نمی شوم الا از خودم!
دلگیرم از خودم که رایگان مزرعه دلم را در اختیارِ شیطان قرار دادم
دلگیرم از خودم که برای رضای خلق خالقم را کنار زدم
دلگیرم از خودم که در مسیر نا شناخته گام بر داشتم و سر از ناکجا آباد و نه بهمن آباد در آوردم
دلگیرم از خودم که یک عمر به دروغ گفتم خدایا تنها تو را می پرستم و فقط از تو کمک می خواهم
دلگیرم از خودم که زبانی هدایت را از خدا خواستم و در عمل به گفته مخلوقش عمل کردم و راه خودم را رفتم
دلگیرم از خودم که توکل بر خدا کردم ولی در ادامه ، وکالت شیطان را ترجیح دادم
دلگیرم از خودم که علم آموختم ولی ادب نیاموختم
دلگیرم از خودم که در جهت کسب علم کوشیدم ولی در مسیر آدم شدن قدم بر نداشتم
دلگیرم از خودم که فرمایش پیامبر اعظم (ص) را نادیده گرفتم که فرمودند: ای پسر مسعود! از کسانی که مردم را به نیکی راهنمایی کرده و به نیکی فرمان می‌دهند ولی خودشان از آن نیکی غافلند، مباش!
دلگیرم از خودم که کوچکترین خدمتم را با بزرگترین منت باطل کردم
دلگیرم از خودم که اجر کار اندکم را با بزرگ جلوه دادن ضایع کردم
دلگیرم از خودم که پیمان ها گسستم و عهدها شکستم (در عهده نامه مالک آمده؛ مالک از سه چیز بر حذر باش؛ نسبت به آنچه برای جامعه انجام میدهی منتی نگذار، و نسبت به انچه انجام داده ای بزرگ نمایی مکن ، و درباره وعده هایت خُلف وعده نکن)
دلگیرم از خودم وقتی بی تفاوت هستم نسبت به صدای بلند ظالم که شنیده می شود وفریادهای کوتاهِ حق طلبانه مظلوم که شنیده نمی شود.
دلگیم و سخت دلگیرم از خودم...
ادامه دارد