سخن بیهوده و بی فایده(4)

و پرسش های بی فایده!
همانگونه که سخن می تواند بیهوده و بی فایده باشد پرسیدن نیز که به نوعی سخن گفتن است می تواند بی فایده و حتی مضر باشد
چرا می پرسیم؟
می پرسیم تا بیشتر و بهتر بدانیم
می پرسیم تا سطح آگاهی خود را بالا ببریم
می پرسیم تا پرده های تردید را کنار زنیم و کسب دانش کنیم و چیز تازه ای بیاموزیم
معمولا" پرسیدن برای دانستن و رفع ابهام است نه برای سنجشِ دانش دیگران به عبارتی به دنبال فهمیدن نه به دنبال فهمیده شدن!
فرموده اند:خوب پرسيدن نيمي از دانش و نرم رفتاري نيمي از زندگي خوب و خوش است.
استاد فرمود: همچنان که سخنان بی فایده بد و نا پسند و موجب خسران ابد است، پرسش کردن بیجا از چیزی که برای تو بی فایده است مذموم می باشد،
شوربختانه گاه پرسش هایمان نا روا،بیجا و نکوهیده و چالش بر انگیز است(در زمان حضرت ختمی مرتبت (ص) نیز چنین بوده)
گاه می پرسیم تا علم و دانش و عقل طرف مقابل را محک بزنیم
گاهی پرسیدن مان جنبه ی خود نمایی دارد یعنی می خواهیم داشته های خودمان را به رخ دیگران بکشیم
گاهی پرسش هایمان جنبه ی انتقام دارد یعنی می خواهیم گوینده یا استاد را در جمع تحقیرش کنیم
برخی از پرسش ها این قدر بی اهمیت هستند که جوابش هیچ نفع و فایده ای برای سؤال کننده و پاسخ دهنده و اطرافیان ندارد...