می خواستم نامه ای بنویسم!

می خواستم نامه ام بنویسم به شما همولایتی های سفر کرده ی بهمن آباد؛

می خواستم بنویسم؛شب های ماه رمضان شمع وجودتان روشنی بخش هیئت نیست چه شب های مبارکی را پشت سر گذاشتیم بی آن که از برکتِ وجودتان، بهره مند شویم،

در قاب خاطراتم شب های به یاد ماندنی ماندگار شده اند مانندِ وقتی پس از افطار خود را به هیئت می رساندید تا دعا خوان باشید و یا دعاگو،و... اما از وقتی تن به سفر بی بازگشت دادید و در خاک منزل گزیدید در نبودتان محفل مان بی رونق شد و احوالمان ناخوش.

می خواستم نامه ای بنویسم از درد فراغ و هجران، می خواستم برایتان ناله سرکنم،دیدم ما نیز از خویش دور افتاده ایم،

می خواستم در نامه ام کمی با شما درد دل کنم و از روزگار شکوه،دیدم همه ی ما از هم گله مندیم،

می خواستم بنویسم برگردید به خانه هایی که در روی زمین داشتید تا یک ماهِ رمضان دیگر را در کنار هم باشیم اما دریغم آمد جمع و خلوت و ساکت و مهربانانه تان را فدای بی مهری و پر هیاهوی خودمان بکنم،به ویژه که در خلوتِ روح های بزرگی چون شما،باید سکوت پیشه کردتا خلوتِ شکوهمندتان آشفته نشود.

خواستم بنویسم حد اقل برای چند روز به دنیا بر گردید و یادی از گذشته و خانه هایتان کنید که برایش زحمت های فراوان کشیدید،دیدم شما که رفتید خانه هاتان بین وارثان تقسیم و تکه تکه شد حتی بر سر کم و زیاد بودنشان،بین وراث، جنگ ها در گرفت و شوربختانه شما دیگر در روی زمین جا و مکانی ندارید،

می خواستم در نامه ام از دوستی و محبتِ خودمان نسبت به شما بنویسم ولی قلم از نوشتن باز ماند زیرا شما که رفتید ما در دالان های تاریکِ سرگردانی و چَم و خَم های روز مره ی زندگی گرفتار شدیم شوربختانه روزگارِ چک و سفته و اقساط و زر و زیور دنیا،تنها پس از چند روز،یادِ شما را از خاطرمان برد و با آن که می دانستیم سخت محتاج و نیازمند خیرات مان هستتید فرصتِ خیرات و مبرات، را از دست دادیم و در دنیا و آخرت مدیونتان شدیم،به ویژه آن که به  فرمایش حضرت رسول(ص) آگاه بودیم که فرمود:

هر جمعه ارواح مومنین مقابل خانه هایشان می‌آیند و هر یک با آواز حزین و گریه‌٬ فریاد می‌زنند‌٬ ای اهل و اولاد من‌! ای پدر و مادر من !‌ای خویشان من به ما مهربانی کنید و با آنچه ما برای شما گذاشتیم که اکنون حساب و کتاب و عذابش برای ماست و نفعش برای شما برای ما نیز درهمی یا قرص نانی یا جامه و لباسی هدیه و خیرات کنید تا خداوند از لباس‌های بهشتی به شما بپوشاند،وای بر ما اگر از آنچه که در دست ما بود در راه خدا انفاق می کردیم الآن به شما محتاج نبودیم.

آری می خواستم خیلی چیزها بنویسم اما قلم از نوشتن باز ماند.

ادامه دارد

کانال تلگرام بهمن آبادخبر اینجا 

https://t.me/BahmanAbad_khabar