سلام بر شب قدر، قلب رمضان(2)

افسوس ندانستم هر که شب بار کند روز به مقصد برسد و یا نمی دانستم؛
هرکه خواهد روز آقایی کند
شب گدایی از خدا باید کند
افسوس و صد افسوس نمی دانستم کسی می تواند با سبکباری و سبکبالی بار 80 ساله خود را در یک شب به مقصد برساند که در کارنامه اش گناه حق الناس و عاق والدین نباشد
شب قدر شب ریزش گناهان و بر آورده شدن حاجات حاجتمندان و اوج سعادت سعادتمندان است
شب قدر شبی است که قدرش بی اندازه و لحظه هایش پر فایده و شب تعیین سرنوشت یکساله است
برای چنین شبی قناعت کردن به بهشت، کمترین است
باید در چنین شبی عاشق بود و از میانه ی اشک و طهارت قلب به معشوق رسید
چشم هایی که با عشق و معرفت و شناخت به اشک می نشینند لبخند عرشیان را در پی دارند
اشک را با روح های حقیر کاری نیست اشک های مردان و زنان بزرگ از چشمه ی زلال می جوشد و می پوشد و می شوید
اشکِ توبه بیدار کننده و رشد دهنده است همانگونه که اشکِ آسمان(باران) زمینه ی رشد دانه ها را فراهم می کند
شب قدر شب جواز عبور از تاریکی جهل است به سوی آگاهی،بینایی و دانش اعتقادی و خِرَد و خود شناسی
برای خروج از ظلمات و رسیدن به نور باید از جاده ی شب با رمز یا مولا علی (ع) و یا زهرا(س) عبور کرد
این شب ها شب های تلاوت قرآن است قرآن نازل شد تا روح انسان بالا رود باران را ببین چگونه با آمدنش گیاهان صعود می کنند کسی که با قرآن بالا نرود والا نخواهد شد و آنکه درک و عمل نکند به دَرَک می رود این را تاریخ(جنگ صفین) به ما می گوید...
ادامه دارد