انسان و حسرت های دنیا و آخرت (5)

کاش تن به ازدواج نمی دادم
کاش فرزندی نداشتم
کاشششششششش
اشاره شد حسرت های قیامت قابل جبران نیستند و گفتیم هر آدمی یک سری حسرت های دنیایی دارد که قابل جبران هستندبرخی از حسرت ها هم یا در گذر زمان حل می شوند و یا به ما می گویند اتفاق یا اتفاق های پیش آمده در قد و قواره حسرت خوردن نیستند به عنوان مثال؛ دختر و پسری که با دیدن ظاهر فریبنده ی یکدیگر دل در گرو هم دارند و به اصطلاح عاشق می شوند برای وصال،خود را به آب و آتش می زنند ولی با گذشت زمان و خاموش و سرد شدنِ آتش عشق متوجه می شوند راه را و یار را اشتباه گرفته اند آن دو کبوتر عاشق از آغازِ سرد شدنِ آتش عشق شان حسرت روزهایی را می خورند که در فراق بودند این دو کبوتر عشق، رفته رفته به جایی می رسند که می گویند کاش می شد بر گردیم به قبل از آشنایی و کاش او را نمی دیدم کاش بله نمی گفتم کاش فرزندی از این...نداشتم و ای کاش...
مردم در خانه و بیرون و محل کار و کسب و کارشان کاش هایی دارند
کاش فلان ملک را خریده بودم
کاش فلان معامله را انجام نمی دادم
کاش این وصلت سر نمی گرفت
و یا کاش با فامیل وصلت نمی کردم
بر عکسش هم هست یعنی کاش با غریبه وصلت می کردم
کاش فرندانم همه دختر بودند
و یا کاش همه ی فرزندانم پسر بودند
کاش با فلانی مشورت نمی کردم
کاش با پدرم مشورت کرده بودم
کاش وطن را ترجیح می دادم و هجرت نمی کردم
کاش زودتر از این ها زندگی ام را به شهر می بردم
کاش درس می خواندم و برای خودم کسی می شدم
کاش هر گز درس نمی خواندم
کاش جایی دور از همه زندگی می کردم
کاش در کنار دوستانم بودم
کاش سفره دلم را برای این و آن باز نمی کردم
کاش کسی بود تا با او درد و دل می کردم
کاش برای انتخاب رشته تحصیلی ام مشورت می کردم
کاش خودم تصمیم می گرفتم و تن به مشورت نمی دادم
کاش به اولین خواستگارم جواب مثبت داده بودم
کاش عجله نمی کردم و به اولین خواستگارم جواب منفی می دادم کاش و کاش و کاشششششش