دردسرهای با کلاس بودن

یاد بادا زندگی بی کلاس
صد درود بر مردمان حق شناس

دوره های پر نشاط و دلخوشی
وآن همه دلدادگی و سر خوشی

نه غمی بود از نگاهِ دیگران
نه افاده داشتیم بر این و آن

بی کلاسی داشت خود یک عالمی
قلب ها خوش می تپید در سالمی

خانه های آن زمان یادش به خیر
باغچه و ماهیِ حوض یادش به خیر

کوچه هامان بود در امان
ساکنان کوچه بودند بهتران

سایه همسایه ها بود مستدام
رفت و آمد بود و عز و احترام

شب نشینی ها و بگو و بخند
حرف های شهد و شیرین تر ز قند

قلب ها پر بود از مهر و صفا
بود بین همسران عشق و وفا

زندگی در زیر سقف آسمان
لذتی بهتر نباشد بی گمان

آن زمان آپارتمان معنا نداشت
این تفکر بین مردم جا نداشت

یاد و صد یاد از حیاط های بزرگ
یادِ راد مردانِ والا و سترگ

بچه هامان جای بازی داشتند
بازی های خوب و نازی داشتند

آن زمان بودند مردم بی کلاس
زندگی ها بود دور از هر هراس

متجدد چون شدیم و با کلاس
زندگی ها شد پر از ترس و هراس

ترس از فردای خود و کودکان
ترس از تحمیل جنس قهرمان

یاد بادا که پدر بود قهرمان
مادران بودند به عالم بهتران

تبلت آمد قهرمانی را گرفت
بی کلاسی شد قدیمی و خرفت

این کلاس و این تجدد از شما
خانواده،عشق و یکرنگی ز ما

این همه رفتار ها و ترهات
بی گمان هر گز نیابی در دهات

صد درود بر مردم اهل کویر
مردمان با صفا و بی نذیر

مردمی که عشق را معنا کنند
کی ز سختی ِ زمان پروا کنند

یاد کردی قاسم از هجر و فراق
از جدایی های نسل و انشقاق

عاقبت هر چیز پیوندد به اصل
انشقاق نسل بر گردد به وصل

زندگی ها می شود آسان و سهل
دینِ حق غالب شود بر دنگ و جهل