مثل آدم حرف بزن(2)

در تاریخ می خوانیم:: خداوند به آدم ـ علیه السلام ـ و حوّا ـ علیها السلام ـ فرمود: «از همه میوه‌ها و نعمت‌های بهشت آزاد هستید بخورید، گوارای وجودتان باشد، ولی تنها از این درخت نخورید، و حتی به آن نزدیک هم نشوید.» که از ستمگران خواهید شد ولی شیطان بی کار ننشست و به حضرت آدم علیه السلام و حضرت حوا علها السلام گفت: پروردگارتان شما را از این درخت نهی نکرده مگر به خاطر این که (اگر از آن بخورید) جاودانه در بهشت خواهید ماندحتی او (شیبطان)به دروغ سوگند یاد کرد که من خیرخواه شما هستم، به این ترتیب آنها را با فریبکاری، از مقامشان فرود آورد.هنگامی که آنها فریب شیطان را خوردند، و از آن درخت چشیدند، لباسهای کرامت و احترام، از اندامشان فرو ریخت و به چنین سرانجام شوم گرفتار آمده و در نتیجه از بهشت رانده شده و اخراج گشتند. به این ترتیب آدم و حوّا به زمین آمدند که آدم بر صفا، و حوا بر مروه، هبوط کرد،(مفسرین می گویند:مقصود از هبوط ،فرود آمدن از مكان بلند نيست، بلكه مراد فرود آمدن از مقام ومرتبه بلند است) و گرفتار رنجهای زمین شدند، ولی توبه حقیقی کردند و خداوند توبه آنها را پذیرفت.

با توجه به داستان خلقتِ حضرت آدم و حوا  و ساکن شدن شان در بهشت و هبوط آن ها می خواهیم به  واژه ی معروفِ«مثل آدم حرف بزن» و توبه ی آن حضرت و نقش فرزندانِ آدم در بیان و ترویج این واژه به پردازیم.

پس از هبوطِ  آدم ـ علیه السلام ـ و حوّا ـ علیها السلام ـخداوند لطف کرد کلماتی را به آنها آموخت تا آنها در دعای خود آن کلمات را از عمق جان بگویند و توبه خود را آشکار و تکمیل نمایند، آدم و حوا در دعای خودگفتند: رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَخدایا، ما بر خویش ستم کردیم و اگر تو ما را نبخشی و به ما رحمت و رأفت نفرمایی سخت از زیانکاران خواهیم بود.

از امام باقر ـ علیه السلام ـ نقل شده که آن کلمات که آدم و حوّا، هنگام توبه گفتند چنین بود:

«اَللّهُمَّ لا اِلهَ اِلّا اَنْتَ سُبْحانَکَ وَ بِحَمْدِکَ رَبِّ ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْلِی اِنَّکَ خَیرُ الْغافِرِینَ؛ خدایا! معبودی جز تو نیست، تو پاک و منزه هستی، تو را ستایش می‌کنم، من به خود ستم کردم، مرا ببخش که تو بهترین بخشندگان هستی.»و...

ادامه دارد