حیوان فقط حیوان است ولی آدم یک وقتی مثل حیوان است. یک وقت حیوان و یک وقت بدتر از حیوان است!

حیوانات موجودات دوست داشتنی هستند البته ما آدم ها هم خوب هستیم ولی آن ها دوستی و  پیوند عاطفیِ شگفت انگیزی نسبت به ما و خوشان دارند شاید از این جهت دوست داشتنی ترند که چون آدمیان،زخم زبان نمی زنند،پشت سر بدگویی نمی کنند برای بالا رفتن و رسیدن به مقام و مال، از ما و خودشان،نردبان نمی سازند برای خراب کردنِ دیگران، شایعه سازی نمی کنند قناعت پیشه هستند همدیگر را سر نمی برند،داعش هم ندارند!

به نظر می رسد اگر جبر زمانه و شرایط اجتناب ناپذیر زیستی نبود،حیوانات بهتر از آدم ها می توانستند سال ها در نهایت صلح و محبت،در کنار هم زندگی کنند همان چیزی که بشر با همه ی ادعایی که داشته و دارد نتوانسته تاکنون به چنین انسجام فکری و زندگی مسالمت آمیزی دست یابد، چه بپذیریم و یا نپذیریم افرادداعش و داعشی ها نوع  بشر محسوب می شوند ولی بشر نیرنگ باز و چند چهره، و بدتر از هر حیوان درنده،به قول استاد:انسان چقدر می تواند نیرنگ در آستین داشته باشد.شما هیچ حیوانی را نمی توانید ببینید که تا این حد نیرنگ باز باشد. انسان می تواند صد برابر هر حیوان نیرنگ بازی، اینطور نیرنگ باز باشد و صد برابر هر حیوان درنده ای درنده باشد و می تواند همه را با هم باشد. لذا قرآن می فرماید: بَلْ هُمْ أَضَلُّ اینها از هر حیوانی گمراه تر هستند.می گویند آدمی که نیرنگ باز است و درنده است، و آن چیزهای دیگر را دارد و در هر حیوانیتی از هر حیوانی بدتر است و جمع همه حیوانیت ها را دارد،

اما داستان زندگی ما انسان‌ها قدری متفاوت است. علیرغم برخورداری از مواهب بسیار، باز هم اسیر هیولای حرص و طمع می شویم و برای کسب منافع مادیِ بیشتر، یکدیگر را به سادگی قربانی می‌کنیم. اینجا دیگر بحث اجبار برای ادامه‌ی زندگی نیست. اینجا تنها،دستیابی به قدرتِ بیشتر و کسب سود و منفعت بالاتر است که،انسان را وا می‌دارد چشم بر انسانیت خویش بسته و دانسته یا ندانسته، حتی عزیزترین‌های خود را  برای رسیدنِ لذت های دنیایی قربانی کند. امروز دنیا پر شده از افرادی که دیگران را به سادگی استثمار کرده و از کنار درد و رنج همنوع خود، بی‌تفاوت می‌گذرند. تو کز محنت دیگران...

ما اشرف مخلوقاتیم و از این بابت به خود می‌بالیم. اما گاهی بد نیست از زیر حجاب فریب بیرون آمده و با ذات واقعیِ خودمان بیشتر آشنا شویم. خداوند، ما را اینگونه نیافرید؛ ما خود با خویشتنِ خویش چنین کردیم.به نظر می رسد انسان به یک خانه تکانی واقعی نیازمند است تا به جایگاه انسانی خود برگردد شاید دقت در زندگی مسالمت آمیز حیوانات،تلنگری هر چند کوچک باشد تا از  پوسته‌ ی فریب آلودی که به دور خود کشیده ایم به در آییم و با بازگشت به فطرت،به عالی ترین مقام خدادادی «خلیفة الله» برتری مان را نسبت به حیوانات اثبات و به آن افتخار کنیم.ان شاءالله