راه را باز نماييدمحرم آمد / دم بگيريد که هنگامه ي ماتم آمد(2)

...حاشا که دشمن به سخنان این ابر مرد گوش دهد حتی بنا به روایتی باهلهله سردادن مانع ادامه ی فرمایش ایشان شدنددر اینکه حسین مظلوم وغریب بوده ودشمنش زبونانه بدترین رفتار را در نوع خود با آن حضرت داشته است شکی نیست چرا که تبلیغات،علیه علویان به گونه ای بود که فردی پس از نماز فراموش کرده تا بر علی(ع) سب ولعنت گوید در پایان نماز،به عنوان یک پرسش دینی از امام جماعت می پرسد : اکنون که فراموش کرده علی را سب کند نمازش چه حکمی دارد؟امام جماعت فتوا می دهد قضایش را به جا آورد.در جای دیگر فردی عامی از یکی از بزرگان شام پرسید این ابو تراب که خطیبان و سخنوران همواره بر فراز منبر اورا لعن می کنند کیست؟آن مرد در پاسخ گفت:درست نمی دانم ولی فکر می کنم سارقی از سارقان باشد(مروج المذهب ج3) بی اطلاعی از تاریخ است اگر تصور کنیم مظلومیت حسین به همین دوره منحصر می شود چرا که متأسفانه بیشترین جفا  از زمان بعد از شهادت ایشان می باشد تا جایی که تا سال 352هجری یعنی نزدیک به 300سال پس از شهادت آن حضرت،نام بردن از حادثه عاشورا ممنوع بوده است.اکنون که در سال 1439هجری می باشیم آیا مظلومیت حسین پایان یافته است ؟هرگز! زیرا مظلومیت آن حضرت به گونه ای دیگر ادامه دارد.به ویژه آنکه عزاداری را از شکل سنتی خود خارج نموده ایم و لباس بغایت زشت جدید را بر قامتش دوخته ایم،مداحان در مرثیه خوانی های خود با آهنگی غیر واقعی مجلس عزاداری را به مجلس سر گرمی های بی خود و بی محتوی تبدیل کرده اند و برخی از دسته جات با وضع و ظاهری زننده در خیابان به راه می افتند که این ها هرکدام نوعی ظلم به ابر مردی است که خونش در پهنای گیتی می جوشد و فروغش جاودان است و نمی دانم چه حکمتی است که از دل چاه یوسف و از گودی قتل گاه حسین(ع)  به آسمان عزت می رسند ایا آسمانی و ماندگاری این دو گودال،بیانگر پیام خاصی نیست؟