گزارشی کوچک از عاشورای بزرگ(7)

اولین نامه ی اهل کوفه به امام حسین(ع)

بسم الله الرحمن الرحیم.

از سلیمان بن صرد و مسیّب بت نجبه و رفاعة بن شداد و حبیب بن مظاهر و شیعیان مؤمن و مسلمان کوفه به حسین بن علی(ع) سلام علیکم؛

در پیشگاهت خدا را ستایش می کنیم خدایی که به غیر از او الهی نیست،حمد از آن خدایی است که دشمن سلطه گرو معاندت را در هم شکست،دشمنی که همواره علیه این امت شرارت می کرده و به آن ها نیرنگ می زده است فی ء شان(اموالی که از بلاد مفتوح مانند مالیات و جزیه و خراج و ... بدست می آمد)را غصب می کرد و بدون رضایتشان بر آن ها حکم می رانده است،بر گزیدگانشان را می کشت و اشرارشان را باقی می گذارد و مال خدا را بین جباران و اغنیاشان را دست بدست می گردانده است،لعنت بر اوهمانطور که قوم ثمود لعن گردید.

ما پیشوایی نداریم نزد ما بیا تا که شاید خداوند به واسطه ی شما ما را بر محور حق گرد آورد،نعمان بن بشیر در قصر حکومتی لانه کرده است،ولی ما روز جمعه با او نماز نمی گذاریم و برای نماز عید همراهش از شهر  خارج نمی شویم،اگر بفهمیم شما نزد ما می آیی او را از کوفه بیرون می کنیم و به شام بر می گردانیم انشاءالله والسلام و علیکم و رحمة الله.

بعد نامه را به عبدالله و سبع همدانی و عبدالله بن وال برای حسین بن علی (ع) فرستادیم آن دو به سرعت حرکت کردند و یازدهم ماه  رمضان در مکه بر حسین(ع) وارد شدند.دو روز صبر کردیم قیس بن مُسِهر صیداوی و عبدالرحمن بن عبدالله بن کدن ارحبی و عُمار ة بن عبید سلولی را به طرف حسین(ع) فرستادیم آن ها صدو پنجاه نامه با خود برده بودند که برخی از طرف یک نفر و بعضی از سوی دو یا چهار تن نوشته شده بود.

ادامه دارد