گزارشی کوچک از عاشورای بزرگ(6)

خروج امام حسین(ع) از مدینه

حسین(ع)شب یک شنبه بیست و نهم  ماه رجب سال 60 هجری  با فرزندان و برادران و برادرزادگان و اکثر اهل بیتش غیر از محمد بن حنفیه از مدینه خارج شد.

امام حسین(ع) درراه مکه

ابی مخنف از عبدالرحمن بن جندب از عُقبة بن سمعان نقل می کند از مدینه بیرون آمدیم وارد بزرگ راخ مدینه به مکه شدیم برخی از اهل بیت حسین(ع)ئگفتند:چطوراست از بزرگ راه نرویم همانطور که عبدالله بن زبیر نرفت...

حسین(ع) فرمود:نه والله من از بزرگ را جدا نمی شوم منتظر می ماانم تا قضای الهب به آن چه محبوب درگاهش است تعلق گیرد.

دربین راه کسانی دلسوزانه به  امام حسین(ع) توصیه هایی کردند تا ایشان در مکه بماند و به عراق نرود که مردم کوفه آن خواهند کرد که با پدر و برادر آن حضرت کردند.

ورود امام حسین به مکه

امام حسین راهش را ادامه داد تا این که شب جمعه سوم شعبان وارد مکه شد در این مدت اهالی مکه نزد حضرت رفت و آمد می کردند کسانی که برای اعمال عمره در مکه به سر می بردند و مردم بلاد دوردست نزد حضرت می آمدند در این زمان عبدالله بن زبیر در مکه بودو ملازم خانه ی خدا شده بود بیشتر روز را به نماز می ایستاد و طواف می کرد ولی برایش حضور احدی از خلق الله به اندازه ی حضور ححسین(ع) در مکه برایش سنگین نبود...

نامه های اهالی کوفه و پاسخ امام(ع)

وقتی خبر مرگ معاویه به اهالی کوفه رسید مردم عراق علیه یزید قیام کردند با خود گفتند حسین و عبدالله بن زبیر از بیعت خود داری کردند و به مکه آمدند پس ماهم تن به سلطه ی یزید نمی دهیم.محمدبن بشرهمدانی می گوید:مامنزل سلیمان بن صرد خزاعی جمع شدیم و گفتگو کردیم پس از متعهد شدن به کمک و یاری رساندن به حسین(ع) سلیمان گفت: پس نامه ای برای حضرت بنویسید لذا خطاب به حضرت نوشتند:

بسم الله الرحمن الرحیم.

ادامه دارد