از هر دری سخنی (33)

آیا ما مست شده ایم؟

به نابینایی می مادم که آنچه در پیرامونش می گذشت یا  نمی دیدم و یا توجه نمی کردم روزی بر حسب اتفاق کسی را دیدم که اعداد را شماره می کرد به تماشایش نشستم دریافتم نعمت های پیش رویش را از سر انگشتان و تسبیحش می گذراند!

و در ادامه به مستیِ هر کدام از نعمت ها نیز نقبی زد.

و من به آنچه او از دانه های تسبیحش برای شماره کردن،وام می گرفت اعتقادی نداشتم ولی او چیزی گفت که تلنگری شد برای باز شدن چشمانم و دیدنِ پیرامونم و ندیدن خودم، نگاهش به نعمت ها و خالق، چون جرقه ای در جانم دمیدن گرفت  تا بدانم نعمت های پروردگار قابل شماره نیستند دانه های تسبیح نمی توانند مرا را به عدد نعمت ها نزدیک کنند و دانستم  هر نعمتی چه  ثروت، شوکت و قدرت و زن  فرزند، رعنایی و جاه و میز  و ...می تواند مستی آور نیز  باشد.

در حال مستی مال و قدرت و منال و آبرو بودم که فرمایش اَبَر مرد تاریخ امیرالمومنین (ع) مرا جذب کرد و به خود آورد که می‌فرمایند: مراقب باشید و بترسید که خدا نعمتی دهد و شما مست آن شوید. سرچشمه مستی هم غفلت است و اگر کسی مست نعمت شد، عذاب خداوند بر او نازل می شود و چه عذابی بالاتر از اینکه انسان در حالت مستی از دنیا برود؟! و بر عاقل است که از مستی مال و مستی قدرت و مستی علم و مستی ستایش  و مستی جوانی  بپرهیزد چه هر یک از این ها را گندی پلید است که عقل را می رباید و از وقار آدمی می کاهد...

باده پر خوردن  و هوشیار نشستن سهل است

گر به دولت نرسی مست نگردی مردی

ادامه دارد