از هر دری سخنی (29)

ویزای سفر به آسمان

سفر به آسمان ویزای خاص خودش را می خواهد برای آغاز چنین سفری باید از داشته هایت شروع کنی.

باید پیش از هر چیز دلت که سال هاست زمین گیر شده  برای رفتن اعلام آمادگی کند.

باید تغییر کنی و تغییر دهی

نه این که به فکر تغییر دنیا باشی،که دنیا از آن تو نیست و مسؤلیتی نداری

بلکه باید دنیایت و اندیشه ات را تغییر دهی تا دل از دنیایت کنده و سبکبال به پرواز در آید.

به زمین اندیشیدن همان زمینگیر شدن است ما هر کجا باشیم با زمین خواهیم بود و سرانجام با زمین هم آغوش می شویم،مهم گام هایی است که در زمین بر داشته ایم راستی می دانی تاکنون چند گام از راه را پیموده ای و می دانی سهمت از این گام ها چقدر بوده و چند گام به آخر مانده؟

این که چه مقدار پیموده ایم اهمیتی ندارد ولی چگونه پیمودن مهم است

ممکن است کسی تنها یک یا چند گام بردارد و آن یک یا چند قدم سنگ بنایی  شود برای یک هجرت و چراغ راهی برای دیگران

و سکوی پرتابی برای آیندگانی که در پی او می آیند.

و این خود رسالت بزرگیست و اجری بزرگ دارد.

پس، هرکس باید از خودش شروع کند و از اندیشه اش

و تا وقتی که اندیشه ات زمین گیر باشد ویزا  و گذرنامه برای هجرت صادر نمی شود.

و تا مادامی که اندیشه ات را جاری نسازی و به فعل در نیاوری

و به زلف یار گره نزنی در دنیای پر از اوهام همچنان سر گردان خواهی بود.

باید با یک تصمیم عالی خود را متعالی کنی و حرکت کنی،در مسیر که قرار بگیری، راه ،راهنما می شود.

و در این راه، آگاهی ات را متناسب با قدم هایی که بر می داری خواهی افزود.

ثابت قدم بودن و صبر را بیاموز!

صبر و استقامت برای چیزی که به آن ایمان داری عین ثواب است.

صبر خوب است ولی دو دل نباش و تامل را بس کن برخیز و قدمی بردار....

بگو الهی به امید تو،پیش به سوی هجرت، هجرت از بلادِ بدن و  زبان، و قلب یعنی از خود گسستن و به دوست پیوستن، سفر  با بال های درون و رفتن به سوی کمال و سعادت مبارک است...

ادامه دارد