از هر دری سخنی (42)

وقتی وسایل ارتباطی جایگزین گفتگوهای خانواده می شود

می گوید:خانواده ها اختلال ارتباطی دارند واین اختلال رو به افزایش است

می پرسم؛اختلال ارتباطی چیست؟

می گوید؛یعنی این که در خانواده ارتباط عاطفی وجود ندارد.

می پرسم ارتباط عاطفی وجود ندارد یعنی چه؟

می گوید؛یعنی این که میزان گفتگوها در خانواده ها کاهش یافته است

می پرسم؛یعنی باید در روز چند گرم چند کیلو یا چند وجب یا چند ساعت حرف بزنند که نمی زنند؟

می گوید؛میزان گفت و گو در خانواده از 2 ساعت در 10 سال پیش به 20 دقیقه رسیده و همچنین تعداد کلماتی که بین یک خانواده چهار نفره ایرانی رد و بدل می شود از 1500 کلمه به کمتر از 500 کلمه کاهش یافته است.

می پرسم شما  شعری را که در قدیم ورد زبان ها بود شنیده اید که می گفت:من و تو با همیم اما دلامون خیلی دوره؟

می گوید؛بله اکنون به همان نقطه رسیده ایم زیرا شاهدیم اعضای خانواده ها در کنار هم هستند ولی از طریق شبکه های اجتماعی با هم ارتباط بر قرار می کنند و در واقع باهم ولی تنهای تنها هستند.

گفتم؛بنده مثل همیشه موافق چنین دیدگاهی نیستم زیرا خانواده ی ایرانی در جنگ و جدل ها و دعواهای زن و شوهری 100 هزار کلمه را در کمترین زمان ممکن بیان می کنند که بسیاری از آن حرف ها قابل گفتن و نوشتن نیست!

خانواده های ایرانی در استفاده کردن از گوشی همراه سر آمد مردم جهان هستند.

یادتان هست قبل از این که موبایل به خانه ها ورود کند وقتی جایی می رفتیم از ما می پرسیدند همراه دارید می گفتیم؛ بله، خانواده (همسر بچه ها و یا پدر و مادر) با ما هستند  ولی الآن وقتی جایی می رویم می گویند همراه دارید بی درنگ موبایل مان را به عنوان همراهمان نشان می دهیم این یعنی چی؟...

ادامه دارد