به مناسبت ماه محرم 95 و سخنی با همولایتی های بهمن آبادی

محرم آمد و جامه ی سیاه برتن کردیم تا آیت و نشانی از غم و عزا باشد

محرم آمد تا باردیگر شهامت و مردانگی  تنها و تنها در نام و یاد حسین(ع)  تبلور یابد

 اینک ماه محرم ماه عزا از راه رسید تا شیعه، مویه کنان و  سینه زنان و با نوحه خوانی و فریاد و فغان، رسواگر کسانی باشند که در پی رسوایی اش بودند

 ماه محرم از راه رسید تا به ما بگوید خون ریزی در اسلام مردود است و خونریز ملعون،ولی شهادت واژه ای است مقدس  که شهدایش نه تنها مرده نیستند بلکه زنده اند و در نزد خدا روزی می خورند،

محرم ماه نزدیک شدن دل ها هم هست در این ماه است که هرکس با عزیمت از شهر های دور و نزدیک به دیار و وطن خویش در زیر بیرق حسین(ع)و یارانش گرد هم می آیند و برسفره ی پر کرامت و با برکتش حلقه می زنند و با نوای عاشقانه ای که از دل برمی خیزد برسر و سینه می زنند و اشک ریزان ناله سر می دهند،

من نیز مانند تو مسافرم مسافر زادگاهم بهمن آباد جایی که با جان و دل دوستش دارم و خاکش را سرمه چشم هایم می کنم من عاشقانه به آن خطه عشق می ورزم و با خاطراتش عاشقی می کنم سرخوشم از لحظه هایی که جاده طولانی تهران سبزوار را به زیر چرخ های اتوموبیل می کشم و نگاهم را می دوزم به نشانه ها و علایمی که سال هاست در امتداد جاده فاصله ها را برایم رقم می زنند من و جاده گویی باهم در حرکتیم می رویم و می روم و در می نوردم تا اینکه با دیدنِ  تابلوی کوچکِ روستای کاهک،حالِ خوشی به من دست می دهد تابلویی که گویی با لبخند، ورودم به وطن را خیر مقدم می گوید از آن جا تا زادگاهم راه چندان درازی نداریم به گمانم پس از 5 کیلومتر وارد بهمن آباد مـــــــــی شویم با دیدنِ در و  دیوار این روستای کوچک گویی غم های بزرگ از دلم پر می کشند با آمدنِ ماه محرم صله ی رحم جان می گیرد و احوالپرسی ها جریان می یابد.

یک سال گذشت؛

در سالی که گذشت از مخالفت با محل جدید تعزیه خوانی سخن چندانی شنیده نشد اگر انصاف را رعایت کرده باشیم عزیزان بهمن آبادی برای آماده کردنِ محل جدید، سنگ تمام گذاشته بودند همه چیز بطور آبرومندانه ای سامان یافته بود سرویس بهداشتی که سال های سال به ویژه برای خانم ها نگران کننده بود بی کم وکاست در محل جدید خودنمایی می کرد،در این خصوص،از کربلایی حسین آقا هیأتی و  همراهان و دستیارانش همچون محمد آقای سویزی و... تشکر و قدر دانی می کنیم که زحمت های فراوانی را برای آماده سازی جایگاهِ برگزاری مراسم تعزیه متحمل شدند،شکر خدا همه چیز به خوبی برگزار شد و سپاس خداوند را که همگی در زیر خیمه ی ویژه عزادارانِ حسینی، عزاداری کردیم اختلافِ نظر در یک جمعی  آنهم با سلائقِ گوناگون می تواند طبیعی باشد مهم آن است که از خط انصاف و اعتدال عبور نکنیم.

در باره رفتن یا نرفتنِ دسته های زنجیر زنی و سینه زنی به سویز در روز تاسوعا نیز برای دومین سال و با راهنمایی جناب حجت الاسلام حاج آقا رضا ذاکری دستجات،ترجیح دادند این روز را به امام زاده و زیارت اهل قبور بروندکه این کار ارزشمند قابل تقدیر است.

در بخش مداحان که همیشه و هر ساله بیشترین گله مندی وجود دارد خوش بختانه امسال بهتر از دیگر سال ها مدیریت شد امید آنکه هرسال آقایان مداحان مراعات حال یکدیگر را مد نظر داشته باشند البته این نکته را  باید قبول کنیم که نوع بشر می خواهد هنر و هنرنمایی اش دیده شود حتی پدران،دوست دارند فرزندانشان برای دیده شدن به نحو احسن در جمع حضور چشمگیر داشته باشند که اشکالی بر آن وارد نیست ولی افراط و تفریط هایی که صورت می گیرد شاید محل اشکال باشد.

سفر به زادگاهم بهمن آباد جایی که همیشه کوله باری از خاطره هایش را با خود دارم. 

اینک من و تو مسافر زادگاهمان هستیم جایی که خشت خشتِ خانه های گلی اش برایمان خاطره انگیز است سرمست از بوی خوشِ گرد و خاک های کوچه هایش می شویم وقتی که نم نم باران ما را به مهمانی خود می خواند زندگی در بهمن آباد معنای پیدا می کند جریان زندگی را می توان از آب قناتش درک کرد چه آن زمانی که نفس نفس می زند و خود را از بالاترین نقطه به چشمه می رساند و چه وقتی که شُتُرک می زند تا برساند خود را به قلب کویر،همه ی حرکاتِ آب  نوید بخش حیات و ادامه ی زندگیست.

به بهمن آباد می رویم که وطن مان است جایی که مرده هایش نیز با تو هزاران حرف های گفته و ناگفته دارند وقتی وارد مزارشان می شویم گویی زنده اند و به مهمانی زنده ها رفته ایم رسم است که برسر گورشان شرطِ ادب را بجا می آوریم و برایشان طلب رحمت کنیم می خواهیم دمی بیاسایم و به دور از افکار مشوش و دوندگی های روزمره،به گورهای رفتگانمان بیندیشیم و با آن ها درد دل کنیم با این رویکرد در کنار قبورشان، آرام می گیریم و جانمان را حیات دوباره می بخشیم ما که به ظاهر زنده ایم حرف هایی داریم که جز با رفتگان مان مطرح نمی کنیم.

امسال هم خبر رسید مانند سال های پیش بعضی از همولایتی هایمان تن به سفر بی بازگشت داده اند و در هیئت حضور نخواهند داشت مانند مرحوم کربلایی حسین نوروز و مرحوم حسن غلامرضاکه برای شادی روحشان دعا می کنیم.

پروردگارا!

گناهانمان را بیامرز اندوه مان را از ما دور کن و حاجت دنیا و آخرت مان را بر آورده کن و رحمتت را شامل حالمان فرما.

پروردگارا!

دل های ما را به هم نزدیک فرما و در بین مان مهر و عطوفت و دوستی بر قرار کن.