می خواهم نامه ای بنویسم به گذشته، اما نمی دانم از کجا و چگونه آغاز کنم؟!

یک نامه ی بلند بالا به گذشته ام و به آن همه باورهایی که دیگر نیستند،

می خواهم نامه بنویسم به آن همه باغ های سرسبز و پر میوه بهمن آباد که تنها نامی از آن ها باقی مانده،

نامه بنویسم،به مردان و زنان دیروز زادگاهم که سفرهای صداقت شان پر بود از دسترنج خودشان،

نامه بنویسم،به تنور و تنورچه های گذشته به نانِ پنجه کش و فتیر و کماج و کالج و کلوچه های شب عید،

نامه بنویسم به کودکی ام که برخلاف انتظارم بی خبرانه رفت و تنهایم گذاشت،

 می خواهم نامه بنویسم،به صداقت دیروز که دروغ معنا نداشت و هنوز گوش ها به دروغ عادت نکرده بودند و زبان ها به فریب،

می خواهم به لبخندهای دیروز بنویسم که از ته دل و طبیعی بودند،

به همزیستی مسالمت آمیز مردمان آن دوره که دیگر وجود خارجی ندارند،،

به کرسی داغِ داغی که مادرها گویی مسؤل آماده کردنش بودند و به چایی و جراغ  لامپای داخل مجمعه،

به نشستن رو در رو و گفتگوهای چهره به چهره ی خانواده ها بنیوسم که دلم سخت دلتنگ آن نگاه هاشده،

به آن همه با هم بودن ها و دوست داشتن ها و از خسته نشدن از یکدیگر،

می خواهم بنویسم از دلتنگی هایم برای آن همه قهرهای بی کینه و آشتی ها و بخشیدن های بی چشمداشتِ آن زمان،

می خواهم  به عشق های پاک و دیده های نیالوده ی آن دوره بنویسم،

می خواهم به خودِ گم شده ام نامه بنویسم اما دریغ و صد دریغ که چندی است خود را در چَم و خَم ها و دالانِ تنگ و تاریک زندگی گم کرده ام و در بی خبری و گم گشتگی روزگار می گذرانم،

می خواهم به درخت ها بنویسم چگونه از خود عریان شدند و در عوض خلعت سبز ملکوت پوشیدند؟

می خواهم نامه بنویسم اما نمی دانم از کجا آغاز کنم؟!

ادامه دارد

 کانال تلگرام بهمن آبادخبر اینجا 

https://t.me/BahmanAbad_khabar