اهمیت و جایگاه سلام(4)

سلام علیکم
سلام عامل پیوند محبت و دوستی و آشتی است
دو خاطره از دوران کودکی؛
حال که قلم به سوی جایگاه و ارزش و اهمیت سلام چرخید می خواهم به دو خاطره ای اشاره کنم که هم اکنون ذهنم را قلقلک دادند
در یکی از روزهای تابستان مرحوم حسین رضاقلی (پدر خدابیامرز اسدالله حسین) تنهای تنها درِ قلعه نشسته بود آن زمان حدود 6 یا 7 ساله بودم که به ایشان سلام کردم مرحوم به محض شنیدن سلامِ کودکانه ام جواب گرم و بهتری دادند و بی درنگ دست به سینه و تمام قد به نشانه ی احترام به یک کودک 6-7 ساله بر خاستند من هم تقلید وار گفتم بفرمایید شاید مرحوم با این عمل ماندگارشان می خواستند معلم آن روز بنده باشند تا هم بیاموزم و هم رفتار خوب شان در خاطرم حک شود تا به این بهانه یادشان را گرامی بدارم که گفته اند اگر به یاد کسی هستیم این هنر اوست نه هنر ما
روحش شاد
دومین خاطره بر می گردد به همسایه ی دیوار به دیوارمان مرحوم حاج محمد علی حاج ابوالقلسم (پدر گرامی حاج عباس آقا و آقا موسی) ایشان در حالی که چادر شب علف را بر پشت الاغ گذاشته بودند و از صحرا به خانه بر می گشتند طبق معمول و رسم زمان، خودشان نیز سواره بودند به درِ قلعه که رسیدند به محض ملاحظه ی حضور چند نفر از همسایه ها ابتدا با صدای بلند سلام کردند و سپس چون پیاده شدن در آن شرایط برایشان ممکن نبود چندین بار با صدای رسا واژه معذور ،معذور،معذور را به کار بردند معذور همان پوزش و معذرت خواهی است یعنی چون در چنین وضعی نمی توانم پیاده شوم معذورم و عذرم را بپذیرید نکته اینجاست که سواره عبور کردن از کنار افراد نشسته و غیر سوار را خلاف ادب می دانستند روحش شاد
بعدها که بزرگتر شدم خیلی ها را می دیدم در چنین شرایطی معذور می گفتند که اوج رعایت آداب و ادب بود.
لطفا"مردان و زنانِ هنرمندِ با سواد ولی بی مدرک گذشته را با نسل حاضر مقایسه نکنید که به قول استاد حجت الله بهمن آبادی؛
هنر اصیل جوششی است؛ مثل گل های خودروی، وحشی و دلفریب.نه مثل گل های گلخانه ای.

امیدوارم گل باشید اما نه هر گلی
در آغاز و پایان کلام، سلام علیکم و رحمت الله