کارهای یادگار و نام های ماندگار(6)

همراه با حضرت فردوسی
نام و ننگ
بقای انسان در نیک نامی و فنای او در ننگ نامی است
انسان دوست دارد در طول و عرض زندگی و پس از مرگش از او به نیکی یاد کنند اما گاه در انتخاب راه در می ماند از این رو به کارهای سطحی و ریب و ریا روی می آورد شاید نمی داندهزینه بیجا نتوانسته و نمی تواند در ماندگاری نام نقش داشته باشد مگر آنکه به نیت خالص و برای رضای حق به صدقات جاریه روی آورد(«اى كسانى كه ايمان آورده ايد! صدقات خود را با منّت و آزار باطل نسازيد...)
از نظر حضرت فردوسی نیز دست یافتن به نام نیک که از منزلت والایی بر خوردار است باید به دور از گناه باشد
فردوسی می گوید در اين جهان زود گذر زيست و زندگي ما زود سپري مي‌شود ما از از خاك بر آمده ایم و سرانجام به خاك فرو خواهيم شد اگر دژ آهنين هم باشيم باز چرخ روزگار ما را فرسوده و نابود مي كند .
سپهر بلند ار كشد زين تو
سر انجام خشت است بالين تو
اگر باره ی آهنينــــــی بپای
سپهرت بسايد نمــانی به جای
هر چه جلوتر می رویم می بینیم آنچه از ما به جای می ماند نام نیک و بد است و انسان، پیوسته کارهایی انجام می دهد که نام و یادش ماندگار شود ولی گاه غفلت می کند و نمی داند نام از راه کسب مال و ریخت و پاش های ظاهر سازی باقی نمی ماند بدتر اینکه نمی داند کسی که مال اندوزد و علم نیاموزد و یا خدمتِ صادقانه نکند خیلی زود نام و یادش فراموش می شود و آنکه علم می آموزد و می آموزاند و خدمات ماندگار و خدا پسندانه می کند همچون چشمه ای جوشان می جوشد و خیر می رساند
انسان به همان میزان که دوست دارد نامش به نیکی برند از ننگ نامی دوری می گزیند به قول حضرت فردوسی:
مرا سر نهان گر شود زير سنگ
از آن به كه نامم بر آيد به ننگ
به نام نكو گر به ميــرم رواست
مرا نام بايد كه تن مرگ راست
همــان مرگ بهتر به نام بلند
از اين زيستن پر هراس و گزند
حضرت فردوسی بارها تأکید می کنند مرگِ با نیک نامی و سر بلندی و آبرومندی بهتر از زندگی ننگین است...
ادامه دارد