مثل آدم حرف بزن(3)

وقتی توبه ی آدم و حوا مقبول حق گردید خوشحال بودند که توانسته اند به لطف خداوند کلماتی را بر زبان جاری کنند که توبه ی آن ها پذیرفته شود،فرزندان آدم با همین رویکرد سعی می کردند مانند پدرشان آدم،حرف های خداپسندانه بر زبان بیاورند از این رو وقتی یکی از آنان سخنی به ناصواب مطرح می کرد به او می گفتند:«مثل آدم حرف بزند»یعنی حرفی بزند که خدا پسندانه باشد از آن تاریخ تا کنون ما فرزندان و نوادگان آن حضرت به یکدیگر توصیه می کنیم مثل آدم حرف بزنیم ولی شوربختانه از آن جا که به معنی و هدف و خوبی های جمله ی «مثل آدم حرف بزن»آگاهی نداریم آن را توهین تلقی می کنیم و در جواب می گوییم:خودت مثل آدم حرف بزن!

نکات آموزنده ی فراوانی در داستان حضرت آدم و حوا وجود دارد که بخشی از آن عبارت است از؛

اولین نکته ی آموزنده:

آدم و حوّا، هم در تخلّف شريك بودند، هم در جبران گذشته و عذرخواهى. از این رو  نه تنها هیچکدام از آن ها دیگری را مقصر ندانستند و گناه را به گردن دیگری نینداختند بلکه هر دو اعتراف به گناه کردند و با گریه و تضرع، تقاضای بخشش و عفو داشتند.

دومین نکته:

هرکس در هرمقامی که باشد در معرض امتحان و آسیب قرار می گیرد حتی شیطان با عبادت چند هزار ساله اش و آدم با آن همه علم و دانایی اش،

سومین نکته،

نخستين خواسته‌ى بشر از خدا، تقاضاى عفو ورحمت بود پس گناهکار،باید پس از اعتراف به گناه(نزد پروردگار) به طور حقیقی توبه کند و با بزرگ دانستن گناه خویش از خداوند ملتمسانه طلب بخشش کندزیرا کوچک شمردن گناه نیز گناه است.

و در پایان،خداوندا به ما توفیق عنایت فرما مثل آدم حرف بزنیم و بگوییم: رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ( پروردگارا ما به نفس خود ستم کردیم و اگر تو ما را نیامرزی وما را مورد رحمت قرار ندهی ، هر آینه از زیانکاران خواهیم بود)

پایان