آرزوهای آقا میرزا حسن(8)

پندانه عمو مشتی مراد علی در باره خدمت رسانی به خلق خدا!

اَلا گر طلبکار اهل دلی

ز خدمت مکن یک زمان غافلی

به حال دل خستگان درنگر

که روزی تو دلخسته باشی مگر

درون فروماندگان شاد کن

ز روز فروماندگی یاد کن

آقا میرزا حسن می گوید:امروز عمو مشتی مرادعلی با دست پر آمده بود

عمو مشتی مراد علی در آغاز سخن با اشاره به خودشان فرمود: یادمان باشد انسان خوب با کارهایش شناخته می شود نه مثل مشتی علی با حرف هایش!

آقا میرزا حسن آقا!به خاطر حرف و نا سپاسیِ مردم از خدمت به دیگران رویگردان مشو!

وقتی ذهنتان را از آلودگی ها پاک کردید اگر کسی هم به شما نا سزا گفت می فهمید او در واقع به شما زشتگویی نمی کند بلکه به کسی که در ذهن دارد نا سزا می گوید در این حالت با او چون کودک بر خورد خواهید کرد پرسش این است که اگر کودکتان کار بدی کرد آیا او را تنبیه می کنید؟ جواب این است که خیر،شما در واقع کار بد او را تنبیه کرده اید نه خود کودک را

به دیگران کاری نداشته باش؛

شما خوبی کن بگذار آب دجله خوبی هایت را با خود ببرد هر گز از کار خیر برای دیگران هر چند نا سپاسی دیدی دلسرد و نومید مباش که خوبی خوبی می آورد و بدی بدی

هر گز مگو هرچه خوبی کردم بدی دیدم این حرف نابجاست زیرا اگر از آنکه به وی خوبی کرده ای خوبی نبینی بی تردید از کسی و در جایی دیگر جواب خواهی گرفت بدی نیز چنین است «أحْسِنْ کَما أحْسَنَ اللهُ «نیکی کن همان گونه که خداوند به تو نیکی کرد.»

این پند را از عمو مشتی علی مراد بشنو و به کار گیر که«به احسانی دلی را آسوده‏نمودن، برتر از هزار رکعت نماز نافله است»

به قول حضرت سعدی؛

شنیدم که پیری به راه حجاز

به هر خطوه کردی دو رکعت نماز

چنان گرم رو در طریق خدای

که خار مغیلان نکندی ز پای

به آخر ز وسواس خاطر پریش

پسند آمدش در نظر کار خویش

به تلبیس ابلیس در چاه رفت

که نتوان از این خوب تر راه رفت

گرش رحمت حق نه دریافتی

غرورش سر از جاده برتافتی

یکی هاتف از غیبش آواز داد

که ای نیکبخت مبارک نهاد

مپندار اگر طاعتی کرده‌ای

که نزلی بدین حضرت آورده‌ای

به احسانی آسوده کردن دلی

به از الف رکعت به هر منزلی...

ادامه دارد